Ερζερούμ ήταν αυτό και πέρασε. Η επίσκεψη εκεί του Έλληνα πρωθυπουργού ερμηνεύτηκε ποικιλοτρόπως. Πέρα όμως από την οποιαδήποτε ερμηνεία δώσει ο καθένας η ιστορία έγραψε και κατέγραψε. Ο Έλληνας πρωθυπουργός παρουσιάστηκε και μίλησε μπροστά στην Τουρκική ελίτ που διαμορφώνει την πολιτική της γειτονικής χώρας.
Σαφώς από μόνο του αυτό το γεγονός έχει ξεχωριστή σημασία μεγάλου μεγέθους. Αποτέλεσμα όμως υπήρξε; Και δεν μιλάω για αποτέλεσμα χειροπιαστό και μετρήσιμο σε μονάδες εθνικού κέρδους ή απώλειας. Είναι μακριά από τη δημοσιότητα και πίσω από τις γραμμές και τις λέξεις το ποιος πραγματικά κερδίζει ή χάνει. Η γενικότερη ισορροπία συν το χρόνο θα το καθορίσουν αυτό. Αυτό όμως που θα μπορούσε να εκτιμηθεί είναι η ποιότητα των Ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Η Αλήθεια είναι ότι σε πρώτη ανάγνωση ο Έλληνας πρωθυπουργός βγήκε ενισχυμένος κυρίως στον τομέα των εντυπώσεων. Κατάφερε σε μια κρίσιμη στιγμή να διατηρήσει και να ενισχύσει ένα θερμό κλίμα στις εμφανείς σχέσεις των δύο χωρών εκμεταλλευόμενος τη φιλική του σχέση με τον Τούρκο ομόλογό του, δείχνοντας ότι δεν έχει πρόβλημα να εκτεθεί στο Τουρκικό κατεστημένο, από τη στιγμή που αποδέχτηκε την πρόταση, ενώ ταυτόχρονα δεν έχασε την ευκαιρία να θέσει σχετικά ακέραιες όλες τις Ελληνικές πάγιες θέσεις. Από την άλλη ο Τούρκος ομόλογός του βρέθηκε σε σχετικά δύσκολη θέση μιας και η εξαργύρωση του καλού κλίματος σκόνταψε στη κριτική που του ασκήθηκε από το εσωτερικό της χώρας του για την ανοχή στις Ελληνικές θέσεις σε τέτοιο επίπεδο. Συγκυριακά του έτυχε και η επίσκεψη της Γερμανίδας καγκελάριου στην Κύπρο που βάρυνε ακόμη περισσότερο την κατάσταση με τις δηλώσεις του. Εξάλλου ένα μεγάλο μέρος της ομιλίας του στο Ερζερούμ μάλλον είχε αποδέκτες στις Βρυξέλλες περισσότερο από ότι στην Ελλάδα. Με αυτή την κατάσταση διαμορφωμένη η λογική σκέψη οδηγεί στο να υποθέσει κανείς ότι στην ουσία το όλο καλό κλίμα και η προσδοκία για αδελφικές σχέσεις των λαών και ειρηνική συνύπαρξη είναι απλά το περιτύλιγμα μιας καθαρά οπορτουνιστικής σχέσης που οι επιταγές των καιρών απλά επιτάσσουν να είναι χρυσό. Θα πει κανείς μα στην ουσία έτσι δεν είναι όλες οι διεθνής σχέσεις μεταξύ κρατών; Είδαμε και τους Ευρωπαίους πόσο αγνά συναισθήματα τρέφουν; Σωστά αλλά οι σχέσεις Ελλάδος Τουρκίας δεν είναι τυπικές σχέσεις κρατών είναι ειδικών συνθηκών και πολλαπλών αντικρουόμενων συμφερόντων. Κατά την άποψή μου είναι σχέση με το alter ego. Εκτός βέβαια αν το παιχνίδι παίζεται με όρους μυστικής διπλωματίας όπου το χεράκι τους μπορεί να το έχουν βάλει και τρίτα συμφέροντα οπότε τα περί νικητών και ηττημένων και αντιδράσεων είναι απλά για εσωτερική κατανάλωση και κουβέντα αποπροσανατολισμού. Αυτή βέβαια η περίπτωση απαιτεί και την ύπαρξη του διαπραγματεύσιμου είδους. Πολλά ακούγονται και γράφονται, για πλουτοπαραγωγικές πηγές. Κανείς όμως επίσημα δεν επιβεβαιώνει την ύπαρξη του ή μη. Στην περίπτωση πάντως που κάτι τέτοιο είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης πολύ φοβάμαι ότι οι κορώνες για την σαφή έκθεση των Ελληνικών θέσεων στο Ερζερούμ είναι απλά το τυράκι ενός ίσως ιστορικού κι επώδυνου συμβιβασμού. Όπως και να έχουν τα πράγματα ο καιρός θα δείξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου