Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Εθνική συναίνεση ή συναλλαγή;

Ο όρος της "εθνικής συναίνεσης" τις ημέρες αυτές είναι στην πρώτη γραμμή! Ακούγεται παντού ως το βασικό ζητούμενο άλλοτε για αντικειμενικού και άλλοτε για προσχηματικούς λόγους. Εξαρτάται βέβαια από ποια πλευρά τον προσεγγίζει κανείς και πως αποφασίζει να τον χρησιμοποιήσει. Ανεξάρτητα βέβαια από την υποκειμενική του αντιμετώπιση, η έννοια του όρου αυτή καθ' αυτή είναι εξόχως βαρύνουσας σημασίας, που σε πρώτη ανάγνωση αξιολογείται θετικά. Πάντα η ομοψυχία και η ευρεία ταύτιση απόψεων σε σημαντικά θέματα που άπτονται το εθνικό συμφέρον είναι το ζητούμενο. Σε θεωρητικό επίπεδο λοιπόν, στην παρούσα συγκυρία και σε ότι αφορά το μέγα θέμα της οικονομικής κατάστασης της χώρας, η συναίνεση είναι ένα σοβαρό ζητούμενο. Η αίσθηση όμως που δημιουργείται παρακολουθώντας τον τρόπο που οι πολιτικοί φορείς της χώρας την αντιμετωπίζουν (κυβερνητικοί και μη) είναι ότι ο λόγος αναζήτησής της είναι καθαρά προσχηματικός. Από την πλευρά της Κυβέρνησης είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να επιμερίσει τις ευθύνες ενός επερχόμενου νέου πλαισίου απαξίωσης του βιοτικού επιπέδου των πολιτών  που θα γίνει απτό με τα νέα μέτρα που καταφθάνουν. Ταυτόχρονα την αναζητά για να καλύψει τις τεράστιες ευθύνες μιας αποτυχημένης οικονομική πολιτικής όλο τον προηγούμενο χρόνο που έφερε την κατάσταση σε χειρότερο σημείο. Από την άλλη πλευρά η αντιπολίτευση σε όλο το εύρος της εκμεταλλεύεται ποικιλοτρόπως το θέμα της συναίνεσης προσπαθώντας να αποφύγει την ευθύνη των σκληρών μέτρων και της πολιτικής φθοράς. Τελικώς κατά τη γνώμη μου μια μορφή συναίνεσης θα επιτευχθεί ή θα παρουσιαστεί ότι επιτεύχθηκε, όπως οι δανειστές μας μας επιβάλουν μαζί με τα υπόλοιπα μέτρα φυσικά. Αυτή λοιπόν η διαμορφωθείσα κατάσταση θα είναι το απόλυτο άλλοθι, η καταλυτική φόρμουλα για την προώθηση όλων των απαραίτητων μέτρων για την μετάβαση της Ελληνικής κοινωνίας σε εργασιακές, κοινωνικές και βιοτικές δομές επιπέδου χώρας του αναπτυσσόμενου κόσμου. Ουσιαστικά λοιπόν δεν πρόκειται για πραγματική συναίνεση αλλά για συναλλαγή που εξυπηρετεί όλους. 

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Τυχαίο;

Εντύπωση μου προκάλεσε το άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη στην Καθημερινή με τίτλο "Ο φερετζές του αντισημιτισμού". Αυτή δεν αφορά την άποψή του επί του θέματος, αλλά η συσχέτισή του με τον Μίκη Θεοδωράκη, τον οποίο και μέμφεται για τις απόψεις του προσάπτοντας του, έμμεσα, τον χαρακτηρισμό του αντισημιτιστή. Προσωπικά αδιαφορώ αν ο Θεοδωράκης είναι ή όχι αντισημιτιστής, αλλά μου φαίνεται πολύ περίεργο ένας άνθρωπος που αποδεδειγμένα έχει νιώσει τη βία και την αδικία από πρώτο χέρι, να αντιμετωπίζεται κατά τέτοιο τρόπο. Αναλογιζόμενος λοιπόν την, αιτιότητα του εν λόγω άρθρου βρέθηκα μπροστά σε ένα συνδυασμό δύο δεδομένων. Το ένα είναι η δεδηλωμένη αντίθεση του Μίκη Θεοδωράκη στην ασκούμενη πολιτική των ημερών, την οποία κι εκδηλώνει με κάθε τρόπο δημόσια. Το άλλο είναι η αντιμετώπιση του νέου μεσοπρόθεσμου προγράμματος, όπως εκφράστηκε με το νέο πακέτο μέτρων από την κυβέρνηση εχθές, από το μέσο μαζική ενημέρωσης "Καθημερινή", για λογαριασμό του οποίου αρθρογραφεί και ο Μανδραβέλης. Το συγκεκριμένο μέσο είναι ίσως το μοναδικό μέσο που υποδέχτηκε το εν λόγω πακέτο με θετική διάθεση χαρακτηρίζοντας το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων ως τολμηρό. Ο λόγος που υπάρχει αυτή η άποψη μπορεί να είναι όντως η πίστη του μέσου στα νέα μέτρα για αντικειμενικού λόγους ιδεολογικής προσέγγισης, ή απλά γιατί έτσι βολεύει την ιδιοκτησία! Συμπεράσματα μπορεί να βγάλει ο καθένας. Το θέμα είναι ότι ο Θεοδωράκης είναι μια προσωπικότητα ιδιαίτερη και άκρως συμβολική για ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες, που όταν εκφράζει μια άποψη και απήχηση έχει αλλά και δύσκολα μπορεί να απαξιωθεί από τον οποιοδήποτε φορέα ενημέρωσης ή εξουσίας. Φυσικά η δημιουργία σκιών γύρω από μια προσωπικότητα και ιδιαίτερα σε θέματα που άπτονται ρατσιστικής αντίληψης, είναι ένα σοβαρό πλήγμα. Εξάλλου οι απόψεις του Θεοδωράκη είναι γνωστές εδώ και καιρό. Ο συγχρονισμός λοιπόν όλων αυτών είναι τυχαίος; Δε γνωρίζω! 

Πατριωτισμός for free

Σε τηλεοπτική πρωινή εκπομπή σήμερα, ο Υπουργό Επικρατείας Χάρης Παμπούκης, μεταξύ άλλων παρότρυνε του Έλληνες επιχειρηματίες που έχουν τοποθετημένα τα χρήματά τους στο εξωτερικό, να επενδύσουν μέρος από τα κέρδη τους στην Ελλάδα! Μάλιστα οι επενδύσεις αυτές όπως ανέφερε θα πρέπει να γίνουν χωρίς το δέλεαρ κάποιων κινήτρων, με μόνο γνώμονα των πατριωτισμό τους! Αν λοιπόν αυτός είναι ο τρόπος σκέψης και αντιμετώπισης της κατάστασης από πλευράς εξουσίας, τότε έχουμε μια από τις ποιο μεγάλες ομολογίες αποτυχίας και ήττας! Όχι ότι δεν τα αντιλαμβανόμαστε όλα αυτά αλλά τουλάχιστον από τους επίσημους διαχειριστές της κατάστασης περίμενα ποιο ρεαλιστική και επαγγελματική αντιμετώπιση. Προφανώς η απόγνωση έχει κυριεύσει και τους ίδιους και μάλλον το παιχνίδι έχει λήξη και η ήττα είναι βαριά! Το μόνο που μένει πλέον είναι η επίσημη ανακοίνωση!  Το τζάμπα πέθανε και μαζί του πήρε και πατριώτες και μη. 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...