Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Ο ήλιος ξυπνά

Αν και θεωρείται το πλέον σημαντικό σημείο αναφοράς και παρατήρησης σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ύπαρξης, ο ήλιος είναι ένα ουράνιο σώμα το οποίο παρουσιάζει αυξομειώσεις στην ενεργητικότητά του στο πέρασμα των χρόνων.
Στο συμπέρασμα αυτό έχουν καταλήξει οι επιστήμονες μετά από παρατήρηση της δραστηριότητάς του πάνω από ενάμιση αιώνα. Συγκεκριμένα από τις πληροφορίες που αντλούνται από την παρατήρηση κυρίως των κηλίδων στην επιφάνειά του, έχουν αποφανθεί ότι παρουσιάζει μια περιοδικότητα ως προς την αυξομείωση της δραστηριότητάς του της τάξης των 11 ετών. Η περίοδος που διανύουμε θεωρείται ως περίοδος περιορισμένης ηλιακής δραστηριότητας και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις από το έτος 2011  θα ξεκινήσει η αύξηση της με κορύφωση το έτος 2013. Αυτή η αύξηση της δραστηριότητάς του θα σημάνει την αύξηση εκπομπής από μέρος του ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας και φορτισμένων σωματιδίων. Αυτό πέρα από την ένταση του φυσικού φαινόμενου του σέλας, είναι πολύ πιθανόν να προκαλέσει μαζικά προβλήματα σε ηλεκτρονικά σύστημα στη Γη.
Επιπλέον δραστηριότητα του ήλιου με τη μορφή ηλεκτροστατικών εκκενώσεων και γεωμαγνητικών καταιγίδων είναι σε θέση να θέσουν εκτός λειτουργίας μαζικά τηλεπικοινωνιακά συστήματα. Ποιο ευάλωτα είναι τα συστήματα των δορυφόρων που αφορούν την τηλεπικοινωνία και το σύστημα εντοπισμού στίγματος. Συστήματα πάνω στα οποία στηρίζεται το μεγαλύτερο μέρος των τηλεπικοινωνιών και δικτύων στη Γη καθώς και της πλοήγησης (αεροσκαφών, πλοίων).
Όλα αυτά όπως είναι λογικό έχουν άμεσο και πρωτεύων αντίκτυπο στο σύγχρονο τρόπο ζωής της ανθρωπότητας και γεννούν εύλογα συνειρμούς ανησυχίας. Από την πλευρά τους οι επιστήμονες είναι καθησυχαστικοί τονίζοντας ότι είναι υπερβολικές οι ανησυχίες για τις συνέπειες της αναμενόμενης έγερσης της ηλιακής δραστηριότητας και ότι σε κάθε περίπτωση έχουν ληφθεί μέτρα θωράκισης των δορυφόρων κυρίως των νεότερων που τους κάνει ανθεκτικότερους σε τέτοιου είδους έκθεση σε ακτινοβολία. 

Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Πολίτες και πολιτικοί

Με αφορμή την τελευταία δήλωση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης κ. Πάγκαλου Θεόδωρου περί κοπριτών που διορίστηκαν στο δημόσιο έκανε τον εξής συλλογισμό.
Η σχέση πολιτών και πολιτικών είναι άμεσα αλληλένδετη και σε απόλυτη εξάρτηση μιας και οι πολιτικοί υπάρχουν για να υπηρετούν τους πολίτες και οι πολίτες για να τους επιλέγουν μέσω της εκλογικής διαδικασίας. Όπως λοιπόν εύκολα καταλαβαίνει κανείς αυτά τα δύο μέρη της εξίσωσης βρίσκονται σε σχέση συμφερόντων. Στην ιδεατή περίπτωση λειτουργίας του πολιτικού συστήματος ο πολιτικός θα εξυπηρετούσε το συμφέρον του πολίτη μέσω του έργου του που θα είχε ως σκοπό την βελτίωση της ζωής του και την ευημερία του τόπου και ο πολίτης θα αντάμειβε την καλύτερη προσπάθεια προς το συμφέρον του ποιου ικανού πολιτικού μέσω της ψήφου του.
Εδώ όμως είναι Ελλάδα και δυστυχώς το θέμα του συμφέροντος το έχουμε δει διαφορετικά. Ο πολίτης απευθύνεται προς τον πολιτικό για ικανοποιήσει το άμεσα προσωπικό και στενά υποκειμενικό συμφέρον του μέσω μιας διευκόλυνσης, ανεξαρτήτως της ικανότητάς του ή του δικαιώματός του, ακόμη κι αν αυτό είναι σε βάρος κάποιου ικανοτέρου ή κάποιου δικαιούχου ή ακόμη και σε βάρος του γενικού συνόλου. Από την άλλη ο πολιτικός όχι απλά δέχεται να παίξει τον ρόλο του «βολευτή» αλλά χρησιμοποιεί την συγκεκριμένη παθογένεια με το να στηρίζει την όλη του δράση σε αυτή. Είναι χαρακτηριστικό ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών γραφείων των πολιτικών είναι στελεχωμένα κατά τέτοιο τρόπο ώστε να συλλέγουν και να εξυπηρετούν διευκολύνσεις.  Και λίγο ως πολλοί όλοι τους οι πολιτικοί έχουν προσφύγει σε αυτή τη μεθοδολογία.
Το να ψάξει κανείς να βρει ποιος γεννά αυτή την αναγκαιότητα να συντηρείται ένα τέτοιο μοντέλο πολιτικού συστήματος είναι τόσο μάταιο όσο το να προσπαθεί κανείς να δώσει απάντηση στο αιώνιο ερώτημα αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι φτάνοντας στην εποχή μας με τη χώρα μας σε τόσο δεινή κατάσταση είναι τουλάχιστον αφελές να νομίζει ο κάθε πολιτικός ότι, με το να διαπιστώνει το σάπιο του συστήματος και να το εντάσσει στη ρητορική του διανθισμένο με πεζοδρομιακές εκφράσεις, εξωραΐζει το παρελθόν του και εξιλεώνεται των «αμαρτημάτων» του. Διότι δεν είναι δυνατόν χρόνια επί χρόνια να είναι μέρος του συστήματος, μέρος των κυβερνήσεων που νομοθέτησαν προς όφελος της άρρωστης κατάστασης και να ξεμπερδεύεις με φανταχτερές δηλώσεις που μετατοπίζουν περισσότερο ή λιγότερο μέρος της ευθύνης που σου αναλογεί σε άλλους και δη του πολίτες που σε εκλέγουν για να τους εκπροσωπήσεις. Αυτές οι δηλώσει θα είχαν αξία μόνο εάν είχαν διατυπωθεί στην περίοδο των «παχιών αγελάδων» τότε όμως που το χάιδεμα των αυτιών ήταν ποιο προσοδοφόρα.
Κλείνοντας κατά την γνώμη μου ο μόνος τίμιος δρόμος για να διατυπωθούν αυτού του τύπου οι δηλώσεις (αν έχει ξεμείνει καθόλου τιμιότητα στο χώρο) είναι αυτός που συνοδεύεται από την παραίτηση και την σκληρή αυτοκριτική πρώτα και μετά ακολουθεί η μομφή στον πολίτη που το δίχως άλλο έχει και αυτός ευθύνη. Πράγματα βέβαια που στη συντριπτική πλειοψηφία τους στερούνται οι πολιτικοί αυτής της γενιάς. 

Εμφανίσεις της Παναγίας

Την τιμητική της είχε αυτές τις τελευταίες εορταστικές ημέρες η μορφή της Παναγίας στις ΗΠΑ καθώς καταγράφηκαν επισήμως 3 εμφανίσεις της σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Η πρώτη από αυτές παρατηρήθηκε από μία γυναίκα στην Αλαμπάμα η οποία διέκρινε στη λιωμένη μάζα από το κερί που είχε αναμμένο να σχηματίζεται η μορφή της Αγίας Παρθένου. Μάλιστα έδειξε το κερί της και στον εφημέριο της ενορίας της ο οποίος μάλιστα χαρακτήρισε το γεγονός ως σημάδι ότι η ζωή της βρίσκεται στο σωστό δρόμο.
Η δεύτερη περίπτωση αφορά έναν άντρα στο Τέξας ο οποίος κατά την οικογενειακή συγκέντρωση που πραγματοποιούνταν με τη μορφή μπάρμπεκιου  κι ενώ περιπλανιόνταν στην αυλή του σπιτιού και χάζευε την ξύλινη περίφραξη, παρατήρηση την μορφή της παναγίας να σχηματίζεται σε ένα ρόζο αυτής. Αυτό θεωρήθηκε από τον ίδιο μεγάλη ευλογία και μάλιστα συνδυάστηκε με την επιτυχή έκβαση που είχε η χειρουργική επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε η μητέρα του εκείνο τον καιρό.
Τελευταία καταγεγραμμένη περίπτωση για αυτές τις ημέρες είναι αυτή που αναφέρθηκε από μία γυναίκα επίσης στο Τέξας και αφορούσε την εμφάνιση ενός ανθρωπόμορφου ειδώλου στο πίσω τζάμι του αυτοκινήτου της. Αυτή η μορφή σύμφωνα με την ίδια και τα όσα δήλωσε στα μέσα ήτα αυτή της Παναγίας. Μάλιστα στην προσπάθειά της να καθαρίσει το τζάμι , πιστεύοντας ίσως ότι πρόκειται για λεκέ αυτό ήταν αδύνατο.
Από την άλλη μεριά οι γιατροί κάνουν λόγο για συνηθισμένο φαινόμενο να αναπαράγει το ανθρώπινο μυαλό φιγούρες και ειδικά αυτές τις ημέρες των εορτών να πρόκειται για θρησκευτικού περιεχομένου. Ο λόγος που οδηγεί τους ανθρώπους στο να βλέπουν φιγούρες είναι ο ίδιος που μας κάνει να βλέπουμε εικόνες στα σύννεφα ή στο κατακάθι του καφέ. Το φαινόμενο είναι γνωστό στην ψυχολογία και σύμφωνα με τους γιατρούς εξηγεί πολλές περιπτώσεις θαυματουργών εμφανίσεων ανά την γη.
Φυσικά αυτή η εξήγηση ουδόλως απασχολεί τους θρησκευόμενους και πιστούς ανθρώπους που δέχονται αυτές τις περιπτώσεις ως απόδειξη της χάρης του Κυρίου.

Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Έντομα στο πιάτο μας

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα Ολλανδών επιστημόνων, τα έντομα θα μπορούσαν να έχουν θέση στο διαιτολόγιο των δυτικών κοινωνιών.
Η αναγκαιότητα αυτή μπορεί κάλλιστα να στηριχθεί στην υπάρχουσα διατροφική κρίση. Υπάρχουν αυξημένες ανάγκες σε κρέας και συνυπολογιζόμενης της συνεχόμενης αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού αυτό θα μπορούσε να φέρει τον πλανήτη προ της εξαντλήσεως μεγάλου μέρους των φυσικών του πόρων. Χαρακτηριστικό είναι το συμπέρασμα που αναφέρει ότι κατά μέσο όρο ο άνθρωπος κατανάλωνε 20 κιλά κρέας ετησίως πριν 20 χρόνια τη στιγμή που σήμερα καταναλώνει περίπου 50 κιλά και φυσικά η πρόβλεψη για το μέλλον είναι για ακόμη μεγαλύτερο ποσό. Η πρόταση των Ολλανδών επιστημόνων στηρίζεται στο γεγονός ότι τα έντομα είναι πλούσια σε πρωτεΐνες οπότε θα μπορούσαν άνετα να υποκαταστήσουν το κρέας. Επιπλέον ως ψυχρόαιμα όντα δεν έχουν ανάγκη να μεταβολίζουν σε θερμότητα την τροφή τους και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι απελευθερώνουν στην ατμόσφαιρα 10 φορές λιγότερο μεθάνιο από τα εκτρεφόμενα ζώα, τότε σίγουρα η εκτροφή τους είναι ποιο φιλική και για το περιβάλλον. Μάλιστα όπως αναφέρουν οι επιστήμονες εάν οι δυτικές κοινωνίες προχωρούσαν σε μαζική εκτροφή εντόμων για σίτιση, αυτό θα ήταν ένα μεγάλο δώρο για το περιβάλλον. Εξάλλου τα έντομα είναι ενταγμένα στο διαιτολόγια πολλών Ασιατικών λαών εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Υπάρχουν ήδη μεγάλες εταιρίες που δραστηριοποιούνται στο χώρο της διατροφής οι οποίες πειραματίζονται και ερευνούν προς αυτή την κατεύθυνση.
Το μόνο που πρέπει να υπερνικηθεί σύμφωνα με τους επιστήμονες για να προχωρήσουν οι δυτικές κοινωνίες σε μια τέτοια διατροφική αλλαγή είναι η κουλτούρα που αντιμετωπίζει το θέμα ως ταμπού και φυσικά η έμφυτη αποστροφή προς ένα τέτοιο είδος διατροφής που χαρακτηρίζει τους δυτικούς πολίτες, πράγμα που φυσικά κατά τη δική μου γνώμη είναι και το πλέον δύσκολο στην όλη υπόθεση.
Μετά λοιπόν από όλα αυτά καλή μας όρεξη! 

Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

Σεξ και σχέσεις

Είναι πολύ ενδιαφέροντα τα στοιχεία που έδειξε μια νέα έρευνα κι έχουν να κάνουν με το σεξ και της σχέσης μεταξύ των ανθρώπων και ειδικά όταν αυτή οδηγεί στο γάμο.
Η έρευνα λοιπόν αυτή που έλαβε χώρα σε 2035 ετερόφυλα άτομα που είχαν συνολικό μέσο όρο ηλικίας τα 36 χρόνια τους και βρισκόταν στον πρώτο γάμο τους, έδειξε ότι τα ζευγάρια που είχαν σεξουαλική σχέση σε πολύ πρώιμο στάδιο της σχέσης τους (μέσα στον πρώτο μήνα αυτής περίπου0 είχαν χειρότερη έκβαση στη σχέση τους σε σχέση με αυτούς που συνευρέθηκαν σεξουαλικά αργότερα. Το συμπέρασμα αυτό που ήταν αποτέλεσμα ερωτηματολογίων που κλήθηκαν να απαντήσουν τα ζευγάρια στο πλαίσιο της έρευνας συνοψίζεται στη γενική διαπίστωση ότι το σεξ ως η υπέρτατη ανταμοιβή και η κορύφωση των συναισθημάτων του ζευγαριού κατακλύζει την σκέψη του και επηρεάζει την κρίση του ως προς την λήψη αποφάσεων για τη συνέχεια της σχέσης χωρίς αντικειμενικότητα, εξιδανικεύοντας τον ερωτικό σύντροφο έτσι ώστε να παραβλέπονται τα αρνητικά του στοιχεία τα οποία ανακύπτουν στο μέλλον. Είναι χαρακτηριστικό το επί μέρους αποτέλεσμα του ερωτηματολογίου της έρευνας που αφορούσε αυτούς που είχαν κάνει σεξ νωρίς στη σχέση τους, που δείχνει ότι το 40% εξ αυτών ενώ ήταν ερωτικοί σύντροφοι από νωρίς σε εκείνο το χρονικό σημεία απάντησαν ότι δε θα εμπιστευόταν τον σύντροφο τους να βγάλει βόλτα το κατοικίδιό τους!
Πάντως  η αλήθεια είναι ότι το θέμα αυτό είναι αρκετά περίπλοκο πράγμα που το καταδεικνύουν και παλαιότερες έρευνες οι οποίες είχαν καταλήξει σε διαφορετικά συμπεράσματα. Έτσι λοιπόν υπήρχαν έρευνες που κατέδειξαν ότι είναι απαραίτητη η σεξουαλική συνεύρεση των ζευγαριών πριν τον γάμο γιατί έτσι τους επιτρέπεται να αξιολογήσουν τη σεξουαλική τους συμβατότητα πράγμα που στην αντίθετη περίπτωση επιτυγχάνεται πολύ αργά κάνοντας ουσιαστικά την ερωτική πράξη μη ικανοποιητική και αγωνιώδη.
Αντιθέτως υπήρξαν και αποτελέσματα  ερευνών που κατέδειξαν ότι ζευγάρια που καθυστέρησαν να έρθουν σε σεξουαλική επαφή την απόλαυσαν περισσότερο καθώς στο αρχικό στάδιο της σχέσης τους, τους δόθηκε η δυνατότητα να επικοινωνήσουν ουσιαστικά και να επενδύσουν πάνω σε αυτό.
Όπως και να έχει πάντως και ανεξαρτήτως του τι πιστεύει ο καθένας, γιατί το σεξ είναι ουσιαστικά πολύ προσωπική υπόθεση, βασικότερο όλων για να απολαμβάνει κανείς ουσιαστικά αυτή την κορυφαία πράξη είναι η ασφάλεια. Και δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ αυτό.

Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

Περί σοκολάτας

Αυτές οι γιορτινές μέρες είναι οι κατεξοχήν ημέρες κατανάλωσης γλυκισμάτων με τη σοκολάτα φυσικά να κατέχει εξέχουσα θέση. Πολλοί άνθρωποι είναι λάτρης της σοκολάτας και τα τελευταία νέα από την πλευρά της επιστήμης θα τους χαροποιήσουν ιδιαίτερα.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η κατεξοχήν αγνή ποικιλία κακάο που παράγει την πλέον άριστη μορφή σοκολάτας ονομάζεται “Criollo” και για πρώτη φορά καλλιεργήθηκε από τους Μάγια στην κεντρική Αμερική περίπου πριν 3000 χρόνια. Δυστυχώς οι καλλιεργητές κακάο στις μέρες μας προτιμούν διαφορετικά υβρίδια τα οποία είναι ανθεκτικότερα στις ασθένειες και επιτυγχάνουν μεγαλύτερη παραγωγή αλλά σαφώς υστερούν στη ποιότητα σοκολάτας που παράγουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο το 5% της παγκόσμιας παραγωγής κακάο στις μέρες μας αφορά την ποικιλία “Criollo”.
Εδώ λοιπόν έρχονται τα καλά νέα από την πλευρά της επιστήμης, μιας και μια ομάδα επιστημόνων κατάφερε να  συναρμολογήσει το μεγαλύτερο μέρος (περίπου το 84%) του γονιδιώματος του κακάο. Οι επιστήμονες εργάστηκαν πάνω στην αγνή ποικιλία του κακάο “Criollo” εντοπίζοντας 28798 γονίδιά του.
Το απτό αποτέλεσμα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, αυτής της ανακάλυψης, είναι ότι πλέον είναι σε θέση να καλλιεργηθούν υβρίδια της ποικιλίας “Criollo” που θα είναι ανθεκτικά στις ασθένειες και εξαιρετικά παραγωγικά και επιπλέον να τροποποιηθούν κατά τέτοιο τρόπο που να μας οδηγήσουν στην ανακάλυψη νέων κορυφαίων ποικιλιών κακάο. Όλα αυτά φυσικά θα οδηγήσουν στην μαζική παραγωγή αγνής μορφής σοκολάτας, κάνοντας έτσι το δημοφιλές γλύκισμα περισσότερο ακαταμάχητο για τους λάτρεις του.  

Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

Περί κοψίματος του καπνίσματος

Ένα θέμα που απασχολεί αρκετά την Ελληνική κοινωνία στις μέρες μας είναι η απαγόρευση του καπνίσματος σε όλους τους κλειστούς δημόσιους χώρους. Μεγάλη είναι η συζήτηση και πολλά τα επιχειρήματα εκατέρωθεν (εννοώ αυτών που τάσσονται υπέρ και αυτών που τάσσονται κατά της απαγόρευσης). Οι φανατικοί καπνιστές μάλιστα θεωρούν το μέτρο ως καταπάτηση των ατομικών τους ελευθεριών και διαδηλώνουν με κάθε τρόπο την αντίθεσή τους σε αυτό. Δεν υπάρχει, στην συντριπτική πλειοψηφία τους η επιλογή της διακοπής του καπνίσματος. Τι είναι όμως αυτό που κάνει το κάπνισμα μια διαδικασία που τόσο δύσκολα εγκαταλείπεται;
¨όλα ξεκινούν λοιπόν από την ίδια τη διαδικασία του καπνίσματος. Όταν ο καπνιστής εισπνέει τον καπνό του τσιγάρου του σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα μεταφέρεται ποσότητα της νικοτίνης που περιέχει στον εγκέφαλο. Εκεί η νικοτίνη επικάθεται στους σχετικούς υποδοχείς των εγκεφαλικών κυττάρων και υποχρεώνοντας τα να απελευθερώσουν ποσότητες ντοπαμίνης στον εγκέφαλο η χημική επίδραση της οποίας σε αυτόν είναι η δημιουργία αισθήματος ευχαρίστησης και άνεσης. Πέρα της ντοπαμίνης ενεργοποιούνται και άλλα εγκεφαλικά μόρια που συνδράμουν σε αυτή την κατάσταση, συμπεριλαμβανομένων και χημικών ουσιών γνωστών ως ενδογενών οπιοειδών τα οποία ενισχύουν τα θετικά συναισθήματα και καταστέλλουν τα αρνητικά.
Οι καπνοβιομηχανίες από την πλευρά τους έχοντας μελετήσει το θέμα αυτό ενδελεχώς εργάζονται μεθοδικά για να κάνουν την προσπάθεια κοψίματος του καπνίσματος ποιο δύσκολη διαδικασία. Στο πλαίσιο αυτό έχουν επέλθει αλλαγές στο σχεδιασμό των τσιγάρων έτσι ώστε να περιέχουν ουσίες περισσότερο δελεαστικές ειδικά για τους νέους χρήστες. Αυτές οι αλλαγές περιλαμβάνουν την προσθήκη αμμωνίας στον καπνό η οποία επιδρώντας με τη νικοτίνη τη βοηθά να φτάνει ποιο γρήγορα στον εγκέφαλο,  καθώς και την προσθήκη οπών στα φίλτρα των τσιγάρων πράγμα που επιτρέπει την ποιο βαθιά εισχώρηση του καπνού στους πνεύμονες. Επίσης έχουν χρησιμοποιηθεί και άλλες μέθοδοι όπως προσθήκη ζάχαρης και υγραντικών συστατικών ώστε να μειωθεί η ξηρότητα του καπνίσματος και η αίσθηση της καύσης καθιστώντας έτσι το κάπνισμα ποιο φιλικό κυρίως ως προς τους νέους καπνιστές.
Έτσι λοιπόν όταν ένας καπνιστής σταματήσει το κάπνισμα οι υποδοχείς των εγκεφαλικών του κυττάρων σταματάν να ενεργοποιούνται ως προς την νικοτίνη και ουσιαστικά τα κύτταρα δεν απελευθερώνουν την ντοπαμίνη που είχαν συνηθίσει., πράγμα που τους προκαλεί το αίσθημα της στέρησης. Έρευνες έχουν δείξει ότι σε άτομα που σταμάτησαν το κάπνισμα απότομα παρατηρήθηκαν συναισθήματα κατάθλιψης ακόμη και 1 μήνα περίπου μετά.
Σύμφωνα με έρευνες επίσης οι έφηβοι είναι ποιο ευαίσθητοι στη νικοτίνη και έτσι εθίζονται ποιο εύκολα.
Τέλος για εκείνους που στρέφονται στη λύση των τσιγάρων με χαμηλότερη περιεκτικότητα σε νικοτίνη και πίσσα (lights), η έρευνα έχει αποδείξει ότι δε μειώνεται ο κίνδυνος για την εμφάνιση των νόσων που οφείλονται στο κάπνισμα κι επί πλέον αποτελούν τροχοπέδη στις προσπάθειες να σταματήσουν το κάπνισμα.  

Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

Κάνοντας ένα μικρό απολογισμό του 2010 μες το μυαλό μου, τώρα που είμαστε κοντά στη λήξη του σημείωσα μερικά πράγματα που πρέπει να θυμάμαι για να μην το ξεχάσω ποτέ (σιγά μην το ξεχάσω anyway).
Ένα πράγμα που με έκανε να σταθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ήταν για το ποια θα μπορούσε να είναι η ατάκα της χρονιάς η οποία ταυτόχρονα να αποδίδει ανάγλυφα το νόημά της. Το σκέφτηκα λοιπόν πολύ μιας και υπάρχει σωρεία από δαύτες ειδικά στο χώρο της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Βλέπεται οι πολιτικοί μας, σε πλήρη εναρμονισμό με τις διεθνής επιταγές για το τι προστάζει ο Political Correct τρόπος σκέψης, δε φείδονται δηλώσεων και βαρύγδουπων πολιτικών αναλύσεων στο πλαίσιο των πολιτικών παρεμβάσεών τους που τους κατατάσσουν στους κορυφαίους ανά το παγκόσμιο στερέωμα «μπουρδολόγους».
Δε μακρηγορήσω λοιπόν περαιτέρω και κατά τη γνώμη μου η κορυφαία ατάκα για το έτος 2010 ανήκει στον αντιπρόεδρο της σημερινής κυβέρνησης κ. Θεόδωρο Πάγκαλο για την αμίμητη δήλωσή του: "Η απάντηση σε όλους αυτούς που μας ρωτάνε που τα φάγατε τα λεφτά, είναι μία: σας διορίζαμε για χρόνια, τα φάγαμε μαζί, ακολουθώντας μια πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος" ή χαϊδευτικά "Μαζί τα φάγαμε". Αυτή η ατάκα έρχεται σε εναρμονισμό και απόλυτη συνέχεια με την κορυφαία ατάκα για το έτος 2009 "Λεφτά υπάρχουν" και ανήκει ως διαβολική σύμπτωση στον πρόεδρο της σημερινής κυβέρνησης και πρωθυπουργό της χώρας κ. Γεώργιο Α. Παπανδρέου. Τώρα βέβαια την απλή απορία του πως ναζί φάγαμε αυτά που τελικά αποδείχτηκε πως δεν υπήρχαν ελπίζουμε να βρεθεί κάποια στιγμή ο ιστορικός του μέλλοντος που θα την επιλύσει.
Δε θέλω να σχολιάσω το συγκεκριμένο κορυφαίο ρητό της χρονιάς. Εξάλλου ο κ. Πάγκαλος γνωρίζει πως η Ιστορία έχει κρίνει και σχολιάσει με αμείλικτο τρόπο ανάλογες ρήσεις αλλά και πράξεις και μάλιστα συγγενικών του προσώπων και τα έχει κατατάξει στο χρονοντούλαπο που τους αρμόζει. Ένα αντίστοιχο φυσικά περιμένει και τον ίδιο και τα όσα αμίμητα έως σήμερα έχει πει (περισσότερο), πράξει (ασυγκρίτως λιγότερο) και τέλος ανακαλέσει (κάμποσα αλλά σημαντικά).

ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΗ

Δύσκολη περιγράφεται η πραγματικότητα ακόμα και για την κυρίαρχη μορφή των ημερών, τον Άγιο Βασίλη. Και δεν αναφέρομαι στον κλονισμό της πίστης ως προς το πρόσωπο του από τους μικρούς φίλους, γιατί αυτή είναι δεδομένη και παντοτινή (ακόμη και από τα μεγαλύτερα παιδιά), αλλά για αυτή των εργοδοτών του….
Για να γίνω λοιπόν ποιο σαφής αναφέρομαι σε αυτό που συνέβη σε  πολυκατάστημα στις ΗΠΑ όπου απολύθηκε ο υπάλληλος που υποδυόταν τον Άγιο Βασίλη με αφορμή την καταγγελία ενός ηλικιωμένου ζευγαριού, πελατών, που αφορούσε στην διατύπωση από μέρους του υπαλλήλου αστεϊσμού με ενοχλητικό περιεχόμενο! Το ακριβές περιεχόμενο του αστείου δεν είναι γνωστό πάντως σύμφωνα με τα ίδιο τον υπάλληλο το περιεχόμενο των αστείων που απευθύνει προς τους ενήλικες πελάτες που τον πλησιάζουν για να φωτογραφηθούν μαζί του καθήμενοι στα γόνατά του είναι του στυλ «Αν ήταν καλά παιδιά» και αν αυτοί απαντούσαν «ναι» τότε τους έλεγε «τι κρίμα»! Από τους υπόλοιπούς υπαλλήλους του πολυκαταστήματος η είδηση της απόλυσης του συγκεκριμένου υπαλλήλου αντιμετωπίστηκε ως συγκλονιστική μιας και θεωρούνταν ένας από τους καλύτερους συναδέλφους και πολύ καλός στη συγκεκριμένη δουλειά που την έκανε για πολλά χρόνια.
Φυσικά κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει μόνο στις ΗΠΑ όπου η αντίληψη της κοινωνίας για την ηθική αυστηρότητα εξαντλείται σε τέτοιου είδους παρεξηγήσεις ενώ από την άλλη εκτρέφει την βία στα σχολεία και τα παιδιά χρήστες ουσιών. Φυσικά αυτή η Αμερικανοποίηση στην αντίληψη του τρόπου ζωής έχει εξαπλωθεί και προς τα μέρη μας όπου συχνά πυκνά θα συναντάμε ανάλογες πρακτικές.
Ηθικό δίδαγμα λοιπόν πως το πνεύμα των Χριστουγέννων διέρχεται και αυτό τον εργασιακό του μεσαίωνα.
Χρόνια πολλά σε όλους.

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΣΤΡΑ

Σε αυτή εδώ τη φωτογραφία που έχει τραβηχτεί από το τηλεσκόπιο Hubble το 2002, απεικονίζεται ένα σμήνος αστεριών με την ονομασία Pismis 24. Αυτό βρίσκεται στον πυρήνα του γαλαξία  NGC 6357 στο νεφέλωμα του Σκορπιού περίπου 8.000 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Το λαμπρότερο άστρο στο κέντρο του σμήνους με την ονομασία Pismis 24 – 1 πιστεύεται ότι ζυγίζει όσο 200 έως 300 ηλιακές μάζες. Αυτό το κάνει με διαφορά το μαζικότερο άστρο που έχει παρατηρηθεί στο γνωστό σύμπαν. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι η μεγαλύτερη μάζα που έχει παρατηρηθεί έως τώρα για μεμονωμένα άστρα αγγίζει μέχρι τις 150 ηλιακές μάζες.
Ωστόσο ποιο επισταμένες παρατηρήσεις του τηλεσκοπίου Hubble απέδειξαν πως στη ουσία πρόκειται για 2 ξεχωριστά άστρα σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους και σε τροχιά το ένα με το άλλο με μάζα 100 ηλιακές μάζες έκαστο. Επίσης φασματογραφικές έρευνες από την γη απέδειξαν ότι το ένα από τα δύο άστρα είναι στην ουσία ένα δυαδικό άστρο με τόσο μικρή απόσταση που ακόμη και για το Hubble είναι πρακτικά αδύνατος ο διαχωρισμός. Έτσι η μάζα του άστρου καταμερίζεται σε 3 μέρη με αποτέλεσμα να μην καταγράφεται σαν ρεκόρ μάζας άστρου λόγω της πολλαπλότητάς του. Παρόλα αυτά τα τρία σώματα καταγράφονται από τα βαρύτερα του σύμπαντος.

Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Η ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ

Αυτή την χρονική περίοδο μεγάλη αξία έχει να αντιληφθεί κανείς τα τεκταινόμενα στη Κορεατική χερσόνησο. Είναι γνωστή η απραδοσιακή αντιπαράθεση των δύο Κορέων αλλά η κλιμάκωση των τελευταίων μηνών είναι προμήνυμα σημαντικών εξελίξεων.
Αποκορύφωμα της όλης κατάστασης είναι η σημερινή απειλή της Βόρειας Κορέας για κήρυξη ιερού πολέμου με χρήση πυρηνικών όπλων σε αντίποινα της, όπως η ίδια ερμηνεύει, επεκτατικής πολιτικής της Νοτίου Κορέας με αφορμή τη διενέργεια μεγάλης στρατιωτικής άσκησης στην ευαίσθητη περιοχή μεταξύ της Σεούλ και της αποστρατικοποιημένης ζώνης.  
Η ισορροπία που τηρείται στη συγκεκριμένη γωνιά του πλανήτη είναι άκρως λεπτή και επικίνδυνα εύθραυστη. Από την μία έχουμε τη Νότιο Κορέα που έχει με την πλευρά της τη διεθνή νομιμότητα όπως αυτή εκφράζεται δια της ασκούμενης πολιτικής από τη διεθνή κοινότητα και την μοναδική, προς το παρόν, υπερδύναμη τις ΗΠΑ. Φυσικά και η πολιτική της Νοτίου Κορέας αποσκοπεί στην ένωση του έθνους υπό μία κρατική υπόσταση όπου φυσικά οι δομές του φιλελευθερισμού που διέπουν την ίδια θα επικρατούν και θα θέσουν στο περιθώριο το ολοκληρωτικό καθεστώς επιπέδου Στάλιν που κυριαρχεί αυτή τη στιγμή στο Βορά. Φυσικά όλα αυτά είναι ασκήσεις επί χάρτου που πολλές φορές στο παρελθόν σε ανάλογα εγχειρήματα διαψευστήκαν πανηγυρικά  υπό το βάρος ανυπέρβλητων δυσχερειών που προέκυψαν από την παράβλεψη των ιδιαίτερων και αστάθμητων παραγόντων μιας διαφορετικής πραγματικότητας. Είναι φυσικό για το πολιτικό σύστημα της Νοτίου Κορέας να διακινδυνεύει τα περισσότερα σε αυτή την αντιπαράθεση και να μην επιθυμεί στη πραγματικότητα τη κλιμάκωση σε τέτοιο βαθμό της έντασης. Γνώμη μου είναι ότι θα επιθυμούσε ένα ιστορικό συμβιβασμό στο πλαίσιο μιας χαλαρής ομοσπονδίας όπου θα κυριαρχούσε αργά άλλα σταθερά μέσω του σύγχρονου τρόπου ζωής. Η δυναμική αντίδραση και η επίδειξη ισχύος με τη διενέργεια αυτής της άσκησης είναι προϊόν πρώτον ελιγμού της παρούσας κυβέρνησης για εσωτερική κατανάλωση έπειτα από το θάνατο των τεσσάρων Νοτιοκορεατών κατά τη διάρκεια στρατιωτικής επέμβασης των Βορείων τον προηγούμενο μήνα και δεύτερον γιατί υπάρχει το ισχυρό πατρονάρισμα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ κατ’ επέκταση με τη μορφή διπλωματικής στήριξης προς το παρόν.
Από την άλλη πλευρά για τη Βόρειο Κορέα τα πράγματα είναι ποιο ξεκάθαρα. Απομονωμένη στη διεθνή διπλωματική σκηνή διοικούμενη από ένα καθεστώς απομεινάρη άλλη εποχής και καταταγμένη στον άξονα του κακού, σύμφωνα με τον πρώην, ευτυχώς, πρόεδρο των ΗΠΑ αλλά παρόλα αυτά πυρηνική δύναμη, δεν έχει και πολλές επιλογές για κυριαρχία στο συγκεκριμένο θέμα παρά την ανάπτυξη επιθετικότατης πολιτικής, πράγμα που κάνει με συνέπεια, αλλά και την ανάληψη ριψοκίνδυνων ενεργειών ενίοτε. Από την άλλη όμως σε δεδομένες χρονικές στιγμές εμφανίζει διαλλακτικό πρόσωπο επιθυμώντας συνεργασία με τη διεθνή κοινότητα με πράξεις όπως για παράδειγμα η αποδοχή ελεγκτών για το πυρηνικό της πρόγραμμα. Αυτές οι παλινωδίες στην πολιτική της είναι στην ουσία η ίδια της η πολιτική που αποσκοπεί στο θόλωμα των νερών ως προς τις πραγματικές της προθέσεις αλλά και στην αγορά χρόνου για την επιβίωσή της καθιστώντας ταυτόχρονα σαφές ότι στα έσχατά του όρια το καθεστώς είναι έτοιμο για τα πάντα.
Η στάση της διεθνούς κοινότητας είναι σαφής και συντριπτικά τάσσεται με το πολιτικό σύστημα της Νοτίου Κορέας. Ενδιαφέρουσα θα είναι η στάση της Κίνας εφόσον ξεκαθαριστεί κάποια στιγμή μιας και δε νομίζω ότι καλοβλέπει μια πηγή αποσταθεροποίησης στη γειτονιά της και ταυτόχρονα ένα πάτημα για ανταγωνιστές της να πατούν πόδι στην περιοχή της.
Αυτή λοιπόν η κατάσταση όπως διαμορφώνεται είναι ικανή να διαιωνίζεται αλλά και έτοιμη να εκραγεί με απρόβλεπτα σαρωτικές συνέπειες για ολόκληρη την ανθρωπότητα, τόσο πιθανές όσο κατά τη γνώμη μου ποτέ σε άλλη περίπτωση.

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

ΤΑ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Αυτή η περίοδος των εορτών είναι ξεχωριστή. Είναι μια περίοδος που ο καθένας οριοθετεί ως το τέλος ενός κύκλου, μιας και συμπίπτει με το τέλος του έτους και την έναρξη του επόμενου, βρίσκοντας έτσι την ευκαιρία για απολογισμό και οριοθέτηση νέων στόχων ή αναθεώρηση των ήδη υπαρχόντων ή την ευκαιρία της επιβεβαίωσης του τρέχοντος πλάνου της ζωής του. Ταυτόχρονα όμως είναι και η εποχή της χαλάρωσης και της διασκέδασης όπου ο περισσότερος κόσμος περιμένει για να γεμίσει τις μπαταρίες του και προχωρήσει στη συνέχεια του βίου του. Και όσο απλοϊκό και αν ακούγεται αυτό είναι εξόχως σημαντικό καθώς ο σύγχρονος άνθρωπος έχει ανάγκη από τέτοιου είδους ενέσεις ψυχαγωγίας προκειμένου να αντιμετωπίσει τη μορφή της σύγχρονης πραγματικότητας. Φέτος όμως κάτι έχει αλλάξει και δίνει μια διαφορετική διάσταση σε αυτή την περίοδο.
Από την εμπειρία μου και τις προσωπικές μου διαπιστώσεις όντας κινούμενος σε αυτό που αποκαλούμε «πιάτσα» της κοινωνίας που ο καθένας ζει, διαπίστωσα μερικές διαφοροποιήσεις πολύ σημαντικές σε σχέση με προηγούμενα έτη.
Βασικός παράγοντας που κάνει την πραγματικότητα διαφορετική είναι η κατάσταση που έχει περιέλθει η αγορά. Κινήθηκα σε δύο διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας αυτές τις μέρες και η διαπίστωση είναι κοινή.  Σωρεία καταστημάτων κλειστά, με τις συνεπαγόμενες χαμένες θέσεις εργασίας από το κλείσιμο τους. Πλήθος επαγγελματικών χώρων ξενοίκιαστων (και σε επίκαιρες θέσει μάλιστα) και φυσικά αρκετός (όχι πολύς) κόσμος στους δρόμους, αλλά ελάχιστος εντός των καταστημάτων. Φυσικά αυτή η ραγδαία μείωση του αγοραστικού ενδιαφέροντος είναι που έχει συμπαρασύρει την αγορά σε αυτή την κατάσταση και που με την σειρά της οφείλεται σε αυτό που όλοι βιώνουμε στην καθημερινότητα μας και το αποκαλούμε οικονομική κρίση. Τέτοια μελαγχολική εικόνα αγοράς ομολογώ να πω ότι δε γνώρισα ποτέ ξανά στη ζωή μου. Και φυσικά θα μπορούσε κάποιος να μου αντιπαραβάλει ότι δεν είναι απαραίτητος παράγοντας της ψυχολογικής κατάστασης του ανθρώπου ο καταναλωτισμός και θα μπορούσα να συμφωνήσω με αυτή την άποψη αλλά πραγματικά εδώ μιλάμε για την απόλυτη καταβαράθρωση ενός συστήματος με το οποίο όλοι μας μεγαλώσαμε και αναγνωρίσαμε ως ιδεατό για να εισέλθουμε στο κλίμα των Χριστουγέννων. Ίσως οι μελλοντικές γενιές εκ των πραγμάτων γαλουχηθούν σε ένα ποιο ολιγαρκές σύστημα αξιών και αναζητήσουν το νόημα της ευδαιμονίας σε περισσότερο απλά πράγματα και ίσως καταλήξουν σε σημαντικότερες αρετές από εμάς αυτή την εποχή. Για τον σύγχρονο μέσο πολίτη όμως αυτή η κατάσταση είναι ψυχολογικός βιασμός.
Πέρα λοιπόν από τη καταναλωτική διάσταση του θέματος δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι μπροστά μας από όσο μπορώ να θυμηθώ για πρώτη φορά, έχουμε την αναμενόμενη έλευση μιας χρονιάς που  είμαστε βέβαιοι ότι θα είναι ποιο δύσκολη από την εφετινή και ίσως από οποιαδήποτε άλλη οι περισσότεροι έχουμε ζήσει. Μια χρονιά που θα περιλαμβάνει της ήδη ειλημμένες αποφάσεις για περισσότερους ανέργους, λιγότερες αποδοχές, περισσότερη εργασία για αυτούς που θα έχουν και στέρηση ενός τρόπου ζωής στον οποίο ήμασταν εθισμένοι. Και άλλες φορές στο παρελθόν ήρθαν δύσκολα χρόνια αλλά πάντα στην αναμονή της έλευσής τους υπήρχε η προσδοκία για το καλύτερο. Όχι όμως φέτος. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και αμείλικτα σαφή.
Ακόμη λοιπόν και αν κάποιος είναι από αυτούς που έχουν λιγότερο πληγεί από την όλη κατάσταση ή πάλι δεν έχει χάσει τίποτα ή είναι τόση η άνεσή του που δεν νοιώθει την κρίση, δεν μπορεί να μη μελαγχολήσει με αυτό που βιώνει στον περίγυρό του. Και χωρίς να θέλω να γίνω υπερβολικός υπάρχει πολύς κόσμος που δυσκολεύεται να ανταποκριθεί ακόμη και σε βασικές απαιτήσεις της ζωής του.
Με αυτές τις λίγες σκέψεις και με απόλυτο έλλειμμα αισιοδοξίας βιώνων την πραγματικότητα αυτών των ημερών και εύχομαι πως τα επόμενα Χριστούγεννα τουλάχιστον να μας βρουν ένα βήμα ποιο πάνω.

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ (Η ΑΡΧΗ)

Ένα από τα κεφάλαια της αρχαίας Ελληνικής ιστορίας που θεωρώ από τα πλέον ενδιαφέροντα και διδακτικά ακόμη και σήμερα, είναι η γέννηση ενός από τους μεγαλύτερους πολιτικοστρατιωτικούς οργανισμούς, της Αθηναϊκής Συμμαχίας (Ηγεμονίας όπως μετεξελίχθηκε) . Είναι απίστευτα επίκαιρα τα συμπεράσματα που μπορούν να αντληθούν από τον τρόπο λειτουργίας της και τον σκοπό της δημιουργίας της και είναι αναπόφευκτοι οι παραλληλισμοί με μοντέλα σύγχρονων αντίστοιχων οργανισμών που μας καταδεικνύουν την πρωτοπορία στον τρόπο σκέψεις και στις πρακτικές οργάνωσης των αρχαίων προγόνων μας. Σε αυτό εδώ το κείμενο θα ασχοληθώ μόνο με τη γέννηση της συμμαχίας και όχι με την μετεξέλιξή της σε τυραννική ηγεμονία από πλευράς των Αθηναίων ως προς τους συμμάχους τους αν και αυτό ήταν η φυσιολογική ροή των πραγμάτων και ήταν φανερό από τη γέννηση της συμμαχίας.
Η Αθηναϊκή συμμαχία (η πρώτη, που είναι και το αντικείμενό μου εδώ) πήρε σάρκα και οστά το 478-7 πχ, τρία χρόνια μετά τη νίκη των Αθηναίων στη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Για τη δημιουργία της βασική προϋπόθεση ήταν το όραμα του Αθηναίου στρατηγού και πολιτικού Θεμιστοκλή, για τη δημιουργία μιας πανίσχυρης ναυτικής δύναμης  που θα ήταν σε θέση να κυριαρχήσει σε ολόκληρο το χώρο του Αιγαίου Πελάγους  και θα καθιστούσε έτσι την Αθήνα πόλη κράτος με ηγετικό ρόλο στην πραγματικότητα των Ελληνικών (με την ευρεία έννοια του όρου) πόλεων. Η αφορμή για την υλοποίηση ενός τέτοιου εγχειρήματος ήταν κάτι παραπάνω από εμφανή και είχε να κάνει με την απειλή που συνιστούσε η Περσική αυτοκρατορία για τις Ιωνικέ – Αιολικές πόλεις κράτη, καθώς και για αυτές των νήσων του Αιγαίου. Η Αθήνα, ως η θριαμβεύτρια δύναμη στη Σαλαμίνα, με τη δύναμη που τις έδινε ο στόλος της, ήταν η απόλυτη εγγύηση για την ασφάλεια αυτών των πόλεων κρατών. Επίσης η αύρα του δημοκρατικού της πολιτεύματος  άγγιζε περισσότερο και απέτρεπε τις πόλης από το να στραφούν στο αντίπαλο δέος της Αθήνας, τη Σπάρτη, την ηγεμονία της οποίας αρκετές από αυτές την είχαν βιώσει στο πρόσφατο παρελθόν.  Ο καταλύτης όμως για την υλοποίηση όλων αυτών υπήρξε ένας άνδρας Αθηναίος των οποίων οι Ίωνες θαύμαζαν και το όνομά του ήταν συνώνυμο της δικαιοσύνης. Ο Αριστείδης.  Δεν ήταν τυχαίο ότι Αθηναίοι από την πλευρά τους στα χέρια του εναπόθεσαν τους χειρισμούς για την διεκπεραίωση αυτού του εγχειρήματος.
Η πρώτη σύνοδος που σηματοδότησε τη δημιουργία της συμμαχίας έλαβε χώρα στο ιερό για τους αρχαίους Έλληνες νησί της Δήλου το οποίο ορίστηκε και ως έδρα αυτής. Ένας ευφυής διπλωματικός ελιγμός των Αθηναίων που παρά τον εγνωσμένο κυρίαρχο ρόλο που διαδραμάτιζαν στην όλη υπόθεση δεν εγκατέστησαν στην πόλη τους την έδρα της συμμαχίας πετυχαίνοντας έτσι ένα συμβολισμό ισοτιμίας σε σχέση με τους συμμάχους τους κάνοντάς τους έτσι να νοιώθουν ότι δεν βρίσκονται σε κατάσταση υποτέλειας αλλά πραγματικοί εταίροι.  Η αλήθεια είναι ότι από τις ιστορικές πηγές δε διασώζονται επαρκή στοιχεία που να καταδεικνύουν μια σειρά από κρίσιμα θέματα που είχαν να κάνουν με την οργάνωση της συμμαχίας. Έτσι δεν είναι γνωστός ο αρχικός αριθμός των πόλεων - μελών που ίδρυσαν τη συμμαχία αν και σύμφωνα με τον Θουκυδίδη κατά την περίοδο της ακμής της το 425 πχ αριθμούσε περί τα 400 μέλη. Επίσης δεν είναι γνωστή η ακριβής συνεισφορά των μελλών στις ανάγκες της συμμαχίας και τα μόνα στοιχεία που σώζονται είναι από τους  «φορολογικούς καταλόγους» οι οποίοι πάντως αναφέρονται σε μεταγενέστερη περίοδο της συμμαχίας όταν πλέον η έδρα είχε μεταφερθεί στην Αθήνα και ο ρόλος της είχε μεταβληθεί σημαντικά. Από τα αναφερόμενα πάντως από τον Θουκυδίδη συνάγεται ότι είχε οριστεί ένα ποσό της τάξεως των 460 ταλάντων (κατά προσέγγιση) το οποίο οι πόλεις-μέλη της συμμαχίας είχαν τη δυνατότητα να το καλύψουν είτε ως οικονομική εισφορά είτε ως εισφορά σε πλοία για την επάνδρωση του συμμαχικού στόλου.
Δύο λεπτά σημεία που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της συμμαχίας ήταν τα εξής:
Πρώτον η  διάρκειά της. Σύμφωνα με το τελετουργικό της προσχώρησης στη συμμαχία οι εταίροι έδιναν τον απαιτούμενο όρκο ρίχνοντας πυρακτωμένους σιδερένιους «μύδρους» στη Θάλασσα θέλοντας να τονίσουν ότι η συμμαχία σταματούσε να ισχύει όταν αυτοί έβγαιναν ξανά στην επιφάνεια!!! Πρακτικά λοιπόν η διάρκεια της συμμαχίας ήταν απεριόριστη, κάτι που εξεδήλωνε την εμπιστοσύνη των συμμάχων προς τους Αθηναίους αλλά ταυτόχρονα τους εγκλώβιζε σε αυτή.
Δεύτερον ο ορισμός ότι όλοι οι σύμμαχοι όφειλαν να έχουν κοινούς εχθρούς και φίλους. Με δεδομένη λοιπόν την θέση ισχύος της Αθήνας αυτό δεν άργησε να στραφεί εναντίων πολλών εταίρων.
Όλα αυτά όμως οι Αθηναίοι φρόντισαν στην αρχική περίοδο της συμμαχίας να τα καλύψουν με τον φιλελεύθερο και δημοκρατικό μανδύα που την περιέβαλλαν. Ήταν βασικό στοιχείο της ότι κάθε πόλη-μέλος ήταν αυτόνομο και μάλιστα διατηρούσε το δικαίωμα εκπροσώπησης και ψήφου στις συνελεύσεις. Από την άλλη όμως για την Αθήνα ήταν σχετικά απλό να προσεταιρίζεται μέλη και να επιβάλει τη γνώμη της πετυχαίνοντας  έτσι την υπερψήφιση των θεμάτων που ήταν προς το συμφέρον της. Δεν ήταν τυχαίο ότι το όλο οικοδόμημα αποκαλούνταν εκείνη την εποχή ως οι Αθηναίοι και οι Σύμμαχοί του, πράγμα που εξαρχής έθετε την Αθήνα σε εξέχουσα θέση.
Το ταμείο της συμμαχίας υπήρχε στην έδρα της στη Δήλο, για τη διαχείριση του οποίου ήταν υπεύθυνοι υπάλληλοι της συμμαχίας οι επονομαζόμενοι «Ελληνοταμίες». Αυτοί βέβαια ήταν πάντα Αθηναίοι πολίτες και  το όνομα που τους είχε δοθεί συμβόλιζε την απόπειρα της Αθήνας να δώσει πανελλήνιο χαρακτήρα σε αυτή την κίνηση. Για τον καθορισμό της ακριβούς συνεισφοράς κάθε μέλους εργάστηκε με σχολαστικότητα ο Αριστείδης ο οποίος και την όρισε σε συνάρτηση με την έκταση, τον πληθυσμό και τον πλούτο της κάθε πόλεως. Ήταν δε τόση απόλυτη η εμπιστοσύνη των συμμάχων προς το πρόσωπό του ώστε δεν υπήρξε η παραμικρή αντίδραση ως προς αυτά που τελικά όρισε.
Αυτό λοιπόν υπήρξε το υπόβαθρο πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η δημιουργία της Αθηναϊκής συμμαχίας που έμελε να κυριαρχήσει στον Ελλαδικό χώρο δίνοντας ταυτόχρονα απίστευτη ώθηση στην Αθήνα οδηγώντας την στην εποχή που έμεινε γνωστή στην ιστορία ως ο χρυσός αιώνας. Η μετεξέλιξή της σε ηγεμονία και η καταστρατήγηση του κοινού σκοπού της είναι ένα απόλυτο παράδειγμα για την δύναμη της εξουσίας που μέχρι τις μέρες μας διέπει την συμπεριφορά όσων την κατέχουν.


ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ

Με αφορμή μία συζήτηση στην οποία συμμετείχα καταθέτω μερικές σκέψεις. Το θέμα της κουβέντας αφορούσε το κατά πόσο  τα τελευταία χρόνια σαν έθνος και σαν κοινωνία έχουμε πετύχει πράγματα για τα οποία θα πρέπει να αισθανόμαστε υπερήφανοι.
Αρχικά και χωρίς ιδιαίτερη ανασκόπηση των τελευταίων ετών που αντιλαμβάνομαι πρόσωπα και καταστάσεις μου ήρθαν στο μυαλό μερικά θέματα τα οποία και είναι προς σχολιασμό. Κορυφαίο γεγονός όλων και ορόσημο στην ιστορία της χώρας το έτος 2004 και η διοργάνωση των αντίστοιχων Ολυμπιακών Αγόνων. Πρόκειται για μια γιγαντιαία διοργάνωση που ξεφεύγει από τις δυνατότητες μιας χώρας όπως η Ελλάδα και απαιτεί υπέρβαση σε πολλούς (σχεδόν σε όλους) τομείς. Αυτό ακριβώς είναι και το λεπτό σημείο το οποίο τελικά κατά τη γνώμη μου δεν αφήνει περιθώρια για αισθήματα περηφάνιας τελικά. Αν αναλογιστούμε ότι στην προσπάθεια της υπέρβασης υποχρεωθήκαμε (εσωτερικά και εξωτερικά) στη βύθιση της εθνικής οικονομίας σε τέλμα χρέους συνέπεια και του οποίου είναι η σημερινή κατάσταση τότε νομίζω ότι γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι δεν είναι το θέμα για θριαμβολογίες. Και να μην ξεχνάμε και το ηθικό πλεονέκτημα που χάσαμε ση συγκεκριμένη συγκυρία αποτυγχάνοντας να αναβαπτίσουμε το ολυμπιακό κίνημα μιας και αθλητές μα ς πρωταγωνίστησαν σε τεράστιο βαθμό σε θέματα ντόπινγκ αφαιρώντας μας το ηθικό πλεονέκτημα που είχαμε σα διοργανώτρια χώρα που γέννησε τους Ολυμπιακούς αγώνες και στιγμάτισε την μετέπειτα πορεία μας.
Στον τομέα των Εθνικών θεμάτων από όσο μπορώ να θυμηθώ βρισκόμαστε τα τελευταία χρόνια σε θέση άμυνας όντας υποχρεωμένοι να ακολουθούμε εξελίξεις και να γινόμαστε παράγοντας διεθνών γεωπολιτικών εξισώσεων. Κι εδώ το παράδοξο είναι ότι ενώ σαν χώρα έχουμε την πολυτέλεια να είμαστε μέλη ισχυρών παγκόσμιων οργανισμών (NATO, Ευρωπαϊκή Ένωση) αδυνατούμε να διαπραγματευτούμε από θέση ισχύος και να προβάλουμε τα δικά μα ς συμφέροντα. Ίσως να φταίει η ανακόλουθη εξωτερική πολιτική που ασκήθηκε που μας άγει και φέρει από τους αδέσμευτους μέχρι τους πλήρως υποταγμένους. Αυτή η ανακολουθία κατά την άποψή μου μας έκανε αφερέγγυους διαπραγματευτές και μη έμπιστους εταίρους στο σύνολο  της διεθνούς διπλωματικής σκηνής. Αποτέλεσμα αυτών είναι η υποχρέωση της χώρας σε οδυνηρούς συμβιβασμούς (Μακεδονικό, Ίμια κλπ), τελματωμένες υποθέσεις (Κυπριακό, Αιγαίο) και διεθνείς διασυρμούς (υπόθεση Οτσαλάν).
Όσο αφορά το εσωτερικό της χώρας και  τη διαμορφωθείσα κατάσταση στην Ελληνική κοινωνία δε νομίζω ότι το θέμα χωράει ιδιαίτερη ανάλυση. Η σημερινή κατάσταση είναι απόλυτα ξεκάθαρη. Φτάσαμε σε σημείο κοινωνικής έκρηξης με ένα λαό παραδομένο σε εργασιακό μεσαίωνα, προδομένα από απατηλές υποσχέσεις των ισχυρών, μια κοινωνία παραδομένη στη βία. Τα ήθη έχουν καταπέσει και η συναλλαγή είναι η μόνη ασφαλής μέθοδος για επιτυχία. Ένα πολιτικό σύστημα που έθρεψε την απάτη και τις πελατειακές σχέσεις. Η λέξη σκάνδαλο είναι στην ημερήσια διάταξη του πολιτικού βίου τόσο που το νόημά της έχει ευτελιστεί σε βαθμό που πολλά σκάνδαλα να μη μας ενοχλούν και να τα δεχόμαστε ως φυσιολογική εξέλιξη. Αν εδώ προσθέσουμε και τον υπέρμετρο «τσαμπουκά» που έχει αναπτύξει ο νεοέλληνας σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής του ζωής και η έλλειψη αυθεντικού ενδιαφέροντος προς τον συνάνθρωπο του τότε τα πράγματα μοιάζουν ακόμη ποιο σκοτεινά.
Αυτό που μας μένει λοιπόν για να χαρούμε είναι οι επιτυχίες στον αθλητικό τομέα, τα θαύματα των εθνικών ομάδων αλλά και οι ατομικές επιτυχίες αθλητών και η αλήθεια είναι ότι για το μέγεθος της χώρας μας είχαμε αρκετές από αυτές. Βέβαια τον θετικό τους απόηχο τον έχουν κατά καιρούς μετριάσει τα όσα ανέφερα προηγουμένως περί αθέμιτων μέσων αλλά και η άστοχη διαχείριση της επιτυχίας. Ας μη γελιόμαστε κάθε φορά που σε αυτό τον τομέα υπάρχει μια επιτυχία περισσεύουν οι δηλώσει οι βαρύγδουπες πολιτικές παρεμβάσεις οι εκδηλώσεις τιμής και σεβασμού και αν κάτι στραβό συμβεί όλοι ως δια μαγείας εξαφανίζονται και μάλιστα περνάνε και στο ρόλο του δημόσιου κατήγορου. Όλοι θέλουν να κερδίσουν από την λάμψει της επιτυχίας αδιαφορώντας αν είναι δίκαιη ή μη και φυσικά έχουν τα αντανακλαστικά να αποστασιοποιηθούν αν το πράγμα στραβώσει. Αλλά και οι ίδιοι οι αθλητές μικραίνουν το μέγεθος της επιτυχίας τους με την προσπάθειά τους να την κεφαλαιοποιήσουν (προνόμια ολυμπιονικών, μπόνους εθνικής ομάδας κλπ).
Για τον τομέα των τεχνών και των γραμμάτων δεν έχω να πω πολλά μιας και οι σποραδικές επιτυχίες εκεί δυστυχώς δεν αγγίζουν τη μεγάλη μάζα των νεοελλήνων δυστυχώς. Έτσι αυτές όταν συμβαίνουν είναι  στο εξωτερικό από Έλληνες  που δεν τους βοήθησε η Ελλάδα. Και αυτό είναι το ποιο θλιβερό και σίγουρα όχι λόγος για περηφάνια.
Τελευταίο άφησα τον μεγάλο σταθμό της εισόδου της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα (ΕΟΚ τότε ΕΕ πλέων) καθώς και την είσοδο στην ΟΝΕ. Επιτεύγματα που από μόνα τους είναι ορόσημα και λόγοι απόλυτης εθνικής υπερηφάνειας. Μόνο που χρειάστηκαν τα δύσκολα των ημερών μας για να αποδειχτεί περίτρανα ότι πρώτων δε καταφέραμε τίποτα απλά το μαγειρέψαμε μαζί με εταίρους μας στην Ευρώπη και δεύτερον ότι και που είμαστε εκεί τι έγινε; Καμιά ουσιαστική αλληλεγγύη παρά άκρατη κερδοσκοπία και εκμετάλλευση οπότε μάλλον ο  πήχης της αισιοδοξίας και της χαρά κατεβαίνει κατά πολύ.
Δεν αναφέρθηκε σε επιτυχίες ιδιωτών όχι γιατί δεν προσδίδουν τη δέουσα υπερηφάνεια αλλά γιατί σκοπός ήταν να θίξω τον τομέα της κοινής προσπάθειας. Συμπέρασμα πάντως είναι ότι οι επιδώσεις είναι πολύ φτωχές και αν πραγματικά θέλουμε να λεγόμαστε λαός με δυνατότητες και προοπτική τότε μάλλον η κοινή προσπάθειά μας πρέπει να αποτελέσει πρωταρχικό στόχο.


Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ;

Υπάρχει ένα ερώτημα που με απασχολεί και όσο και αν το έχω βασανίσει μέσα μου αδυνατώ να δώσω πειστική απάντηση που να με ικανοποιεί πλήρως. Αυτό λοιπόν είναι το εξής: Σαν γενιά έχω παραλάβει καλύτερη κοινωνία από αυτή που πρόκειται να παραδώσω στη νεότερη; Ομολογώ ότι η απάντηση είναι πράγμα αδύνατο για εμένα αν και διαισθητικά κλείνω προς την άποψη ότι θα παραδώσω κάτι χειρότερο. Αυτό όμως είναι απλά η διαίσθησή μου χωρίς να έχω τη δυνατότητα να το αιτιολογήσω πλήρως. Άραγε είναι σκέψη που έχει απασχολήσει τους παλαιοτέρους; Σίγουρα ναι αλλά πιστεύω όχι τόσο επιτακτικά όπως οι μέρες μας επιτάσσουν. Ο κόσμος μοιάζει να βυθίζεται μέσα σε δακρυγόνα μολότοφ και βία και σίγουρα οι γηραιότεροι θα έχουν κατά νου ότι διαχειριστήκαμε άθλια μια κοινωνία που μας παρέδωσαν και την οδηγήσαμε μέσω της ευδαιμονίας και του απόλυτου αμοραλισμού στον εκφυλισμό και την ρήξη. Είναι όμως έτσι τα πράγματα. Δε γίνεται ξαφνικά να αγνοηθούν αμαρτίες του παρελθόντος που σαν ανεξόφλητα γραμμάτια έρχονται να στοιχειώσουν το παρόν και το μέλλον μας. Βεβαίως από την άλλη μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι και αυτά μπροστά μας ήταν τα βλέπαμε αλλά επιλέξαμε να εθελοτυφλούμε και να αφήνουμε το «λογαριασμό» για τους επόμενους….. Μόνο που οι επόμενοι μας τελείωσαν. Εμείς μάλλον είμαστε οι τελευταίοι επόμενοι αυτής της αλυσίδας. Οι μετά από εμάς μοιάζουν εξαιρετικά υποψιασμένοι πράγμα που εμείς δεν κάναμε με τους προηγούμενους. Δικό μας λάθος… Ίσως και να μας βόλεψε αυτή η κατάσταση και δεχτήκαμε την υποθήκευση του μέλλοντός μας με ευτελή ανταλλάγματα πρόσκαιρης ηδονής. Ίσως και να μην έτσι καθόλου τα πράγματα και απλά σαν γενιά να βιώνουμε τα δεινά μιας κατάστασης που οφείλεται στην αδυναμία μας ως έθνος να προχωρήσουμε ανταγωνιστικά στη κούρσα ανάπτυξης. Ίσως οι δυνάμεις μας να είναι περιορισμένες και να μη γίνεται να διαχειριστούμε καλύτερα την κατάσταση. Ίσως να φταίει ότι και η κληρονομιά που δεχτήκαμε συνέπεια της γεωπολιτικής μας θέσης που μας υποχρεώνει χρόνια και χρόνια να αναλωνόμαστε σε ανούσια κούρσα εξοπλισμών και άγονης εξωτερικής πολιτικής. Ίσως να φταίει και που ως λαός δείχνουμε να πάσχουμε από το σύνδρομο του ανάδελφου έθνους που μας κάνει να βλέπουμε εχθρούς παντού γύρω μας. Θα μπορούσα να πω πολλά ίσως ακόμη και να εντείνω ακόμη περισσότερο την αμφιβολία μου. Αυτό πάντως που πιστεύω σίγουρα ανεξαρτήτως από το ποια γενιά έχει το μεγαλύτερο μερίδιο στην ευθύνη είναι ότι για να υπάρξει ελπίδα διεξόδου θα χρειαστεί συνεργασία, αλληλεγγύη και κατανόηση από όλες.

ΤΥΠΟΣ (Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ)

Μεγάλη είναι η συζήτηση που γίνεται τα τελευταία χρόνια σε όλες τις εκδηλώσεις της κοινωνικής ζωής σχετικά με τον Τύπο και τον ρόλο που διαδραματίζει. Είναι αλήθεια ότι ζούμε σε εποχή που η πληροφορία είναι το πλέον σημαντικό αγαθό για τους φορείς οποιασδήποτε μορφής εξουσίας. Είναι πολυτιμότερη από το χρήμα και αυτό είναι λογικό αν αναλογιστεί κανείς ότι η πληροφορία μπορεί άνετα να σε οδηγήσει σε αυτό και πολύ περισσότερο να σε οδηγήσει στην εξουσία. Και αυτή είναι η μαγική λέξη που καθορίζει στο μυαλό μου τον ρόλο του τύπου.
Ο τύπος λοιπόν και ιδιαίτερα ο ηλεκτρονικός διαδραματίζει ηγετικό ρόλο στη ζωή του συγχρόνου πολίτη. Η τηλεόραση είναι το υπ’ αριθμό ένα Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ) σε αυτή την υπόθεση. Σίγουρα το διαδίκτυο είναι η δύναμη που έρχεται και εξελίσσεται με ταχύτατους ρυθμούς αλλά τουλάχιστον στην πατρίδα μας, που η δικτύωση παραμένει χαμηλότερη σε σχέση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, ο ρόλος της παραμένει, με απόσταση από το δεύτερο μέσο, εξόχως ποιο σημαντικός. Λόγω λοιπόν αυτού ακριβώς του ρόλου είναι και το κομμάτι με το οποίο θα ασχοληθώ.
Τα τηλεόραση λοιπόν είναι ένας γνήσιος φορέας εξουσίας και κατά τη γνώμη μου ίσως ο πλέον γνήσιος. Τα άτομα που βρίσκονται πίσω από τα τηλεοπτικά κανάλια ως ιδιοκτήτες είναι άνθρωποι ισχυροί τουλάχιστον στον οικονομικό τομέα. Αυτό όμως από μόνο του δε σημαίνει κάτι το τρομερό και το ιδιαίτερο. Χρήματα και μάλιστα πολλά μπορεί να έχουν και να αποκτήσουν αρκετοί. Αυτό που τους κάνει ξεχωριστούς είναι η δυνατότητα της άμεσης επαφής και συνδιαλλαγής με τους επίσημους φορείς της εξουσίας (κυβέρνηση, πολιτικά κόμματα και εν γένη  το σύνολο του πολιτικού συστήματος) μέσω εξυπηρετήσεων, χρηματοδοτήσεων, χειραγώγησης της κοινής γνώμης και διαμόρφωσης μιας κοινής κοινωνικής αντίληψης περί της θεώρησης της επικρατούσας κατάστασης τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα. Αυτή φυσικά η σχέση είναι αμφίδρομη και δυναμική. Και με τη δυναμική εννοώ ότι το παιχνίδι μεταβάλλεται ανάλογα των συνθηκών και των αστάθμητων παραγόντων (συμφέροντα). Με απλά λόγια το μαγαζί (κανάλι) δεν έχει σταθερά την ίδια πελατεία αλλά δύναται να πουλάει σε όποιον φτάνει με την καλύτερη προσφορά.
Και τι είναι λοιπόν αυτό που πουλάει το μαγαζί; Μα φυσικά αυτό που ανέφερα στην αρχή. Την πληροφορία. Φυσικά για να είναι ελκυστικό στον πελάτη το προϊόν (πληροφορία, είδηση όπως θέλετε το λέτε) αυτό, ποτέ έως σπάνια (και όποτε συμβαίνει είναι από σπόντα γιατί έτσι πάλι εξυπηρετεί), είναι δοσμένο ατόφιο και πραγματικό. Είναι φιλτραρισμένο και διαμορφωμένο σύμφωνα με τις απαιτήσεις του τελικού προϊόντος και του σκοπού που αυτό θέλει να εξυπηρετήσει. Δεν είναι τυχαίο ότι σε ένα τυπικό δελτίο ειδήσεως ενός καναλιού ουσιαστικά δεν έχουμε έκθεση της είδησης αλλά την ανάλωση σε ατέρμονες συζητήσεις μέσω τηλεοπτικών παραθύρων που σκοπό έχουν τη διαμόρφωση της πρωτογενούς είδησης αυτής κάθε αυτής στο συνειρμό και στο τελικό μήνυμα που πρέπει να λάβει ο τηλεθεατής. Έτσι λοιπόν είναι ξεκάθαρο ότι το τηλεοπτικό μέσο δεν το ενδιαφέρει η αλήθεια καθώς αυτή είναι σχετική στους συσχετισμούς που διατηρεί. Αυτό που έχει σημασία είναι τηρηθεί η συνδιαλλαγή και να περάσει το μήνυμα που εξυπηρετεί το συμφέρον του πελάτη – φορέα του πολιτικού συστήματος. 
Η ανταμοιβή φυσικά είναι αδρή και ουσιαστικά μιλάμε για ανταμοιβή μέσω εκχώρησης μέρους της εκτελεστικής εξουσίας και άσκησής της από εξωθεσμικά κέντρα με μόνο σκοπό το ίδιο όφελος. Σε αυτό συνηγορεί η αγωνιώδης προσπάθεια από μέρος της εξουσίας (σε όλες της μορφές της) της εμπέδωσης στην κοινή αντίληψη της άποψης ότι ζούμε σε ένα απόλυτα δημοκρατικό περιβάλλον. Φυσικά αυτού του είδους το περιβάλλον και αυτή η δημοκρατία εξυπηρετεί μόνο την εξουσία. Αλλά το θέμα της δημοκρατίας θα με απασχολήσει σε άλλη μελλοντική ανάρτηση. Απλά θέλω να τονίσω ότι ουσιαστικά δε ζούμε σε δημοκρατικό καθεστώς αλλά σε ολιγαρχικό, όπου η εξουσία ασκείται από μια μικρή κοινωνική τάξη κύριοι εκφραστές της οποίας είναι ο τύπος και κορωνίδα αυτού η τηλεόραση.
Ο μέσος πολίτης είναι συμβιβασμένος με αυτή την επικρατούσα κατάσταση. Για την ακρίβεια είναι εθισμένος με αυτή τη μορφή ενημέρωσης. Βολεύεται σε ότι παρακολουθεί αρνούμενος να κρίνει. Αυτή η κατάσταση του μέσου πολίτη – τηλεθεατή δεν είναι τυχαία αλλά είναι το προϊόν της αποχαύνωσης που του έχει επιβληθεί μέσω του ευτελισμού της ζωής του και της αξιοπρέπειας του όπως αυτή ενορχηστρώνεται από το τηλεοπτικό μέσο. Και αυτό το πετυχαίνει με τη χρήση του βαριού χαρτιού της που είναι η show biz. Ο πολίτης – τηλεθεατής βομβαρδίζεται με σωρεία προγραμμάτων που του δημιουργούν την αίσθηση της ευδαιμονίας και της συνενοχής. Καλείται να αφήσει πίσω του την πραγματικότητά του και να γίνει μέρος ενός εικονικού περιβάλλοντος όπου του υπόσχετε τα πάντα αλλά στην ουσία του παίρνει το ποιο σημαντικό που είναι η ελεύθερη βούληση. Ο πολίτης – τηλεθεατής γίνεται ηδονοβλεψίας, κριτής, ταλέντο, ξεπουλάει αξιοπρέπεια και κοινοποιεί την ιδιωτική ζωή. Όλα αυτά περιβάλλονται με το περιτύλιγμα του μοδάτου του προχωρημένου και της υπόσχεσης της απόλυτης επιτυχίας. Όλα αυτά φυσικά μόνο τυχαία δεν είναι. Οδηγούν στην πολτοποίηση και ισοπέδωση της κριτικής σκέψης, στην πτώση των ηθικών φραγμών κι έτσι το άτομο ανοχύρωτο και συνένοχο υποτάσσεται στις επιταγές του μέσου. Είναι λοιπόν στην επιθυμητή κατάσταση να δεχτεί ως αλήθεια οποιαδήποτε «αλήθεια» θα του σερβιριστεί και να ταυτιστεί με αυτή.
Έτσι λοιπόν λειτουργεί το μαγαζί – τηλεόραση και εκ των αποτελεσμάτων οι δουλειές πάνε καλά. Αυτό που εγώ θέλω να τονίσω κλείνοντας είναι ότι η υπόθεση συνειδητοποίησης της κατάστασης και απεμπλοκής από αυτή είναι προσωπική υπόθεση. Ο άνθρωπος όσο υποταγμένος και αν είναι δεν παύει να είναι ο κύριος παράγοντας αυτής της εξίσωσης. Αν αυτός κλωτσάει τότε το πάρτυ χαλάει. Όσο ποιο γρήγορα αυτό γίνει συνείδηση τόσο ποιο γρήγορα υπάρχει η πιθανότητα να ζήσει ο άνθρωπος ψήγματα πραγματικής ελευθερίας…. (αν και φυσικά υπάρχει μεγάλη απόσταση να διανυθεί μέχρι εκεί).

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

ΒΙΑ ΕΔΩΚΕΣ; ΚΑΤΙ ΘΑ ΛΑΒΕΙΣ...

Κυρίαρχο θέμα σήμερα όπου και αν στρέψεις την προσοχή σου είναι ο ξυλοδαρμός του βουλευτή και πρώην υπουργού της Ν.Δ. κ. Χατζηδάκη. Τέτοια είναι η απήχηση του θέματος που ως συνήθως το νόημα της χθεσινής ημέρας και των κινητοποιήσεων της πέρασαν σε δεύτερη μοίρα. Κινητοποιήσεις που σαν σκοπό είχαν (ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω) τη διαμαρτυρία του λαού μπροστά στα σχέδια των διοικούντων να μετατρέψουν τις εργασιακές σχέσεις στην Ελλάδα σε επίπεδα Βουλγαρίας και βάλε. Αν λοιπό η συγκεκριμένη πράξη ήταν προβοκατόρικη τότε ήταν απόλυτα επιτυχημένη. Αν από την άλλη ήταν αυθόρμητη έκφραση λαϊκής αγανάκτησης τότε ήταν απόλυτα άστοχη επιλογή. Η Βία μόνο Βία γέννησε. Δεν άλλαξε ποτέ τίποτα προς το καλλίτερο. Αντιθέτως έδωσε άλλοθι σε αυτούς που το έχουν ανάγκη και αντί να απολογούνται έναντι του λαού για ότι δεινά του έχουν επιφέρει θα αντιμετωπιστούν και ως θύματα. Γιατί κυριολεκτικά θύμα είναι ένας δαρμένος άνθρωπος και άνανδρος ο τρόπος αντιμετώπισής του όταν τον χτυπάνε καμιά εικοσαριά άνθρωποι. Κι έτσι χάνεται το νόημα ότι αυτός είναι εκπρόσωπος όλων αυτών που σε ρόλο θύτη έχουν σφαγιάσει την αξιοπρέπεια ενός λαού και την ελπίδα μιας ολόκληρης κοινωνίας για δικαιοσύνη κι ευημερία. Και αυτή η θυσία είναι το μόνο πράγμα που θα λάβει ο λαός...

ΠΡΩΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ


Λοιπόν η απάντηση στο ερώτημα γιατί ανεβάζω αυτό το blog για εμένα είναι απλή και φυσική. Γιατί έφτασε η ώρα να δημοσιοποιήσω την δική μου αλήθεια. Έφτασε τώρα γιατί ίσως τώρα το μυαλό μου και η καρδιά μου γέμισαν με όσα βλέπω, ακούω, νοιώθω, βιώνω και πλέον δεν έχουν άλλο χώρο για να μείνουν μέσα μου και πρέπει κάπου να τα εναποθέσω. Να καταθέσω την δική μου αλήθεια ή αν προτιμάτε την αλήθεια όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι! Εξάλλου πλέον ο καθένας βάσει αυτής ενεργεί και πορεύετε σε αυτή τη ζωή. Αν λοιπόν σε αυτόν τον τόπο η αλήθεια και το δίκαιο είναι προσωπική υπόθεση του καθενός τότε πιστεύω ότι ήρθε η ώρα για τη δική μου! 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...