Αυτή την χρονική περίοδο μεγάλη αξία έχει να αντιληφθεί κανείς τα τεκταινόμενα στη Κορεατική χερσόνησο. Είναι γνωστή η απραδοσιακή αντιπαράθεση των δύο Κορέων αλλά η κλιμάκωση των τελευταίων μηνών είναι προμήνυμα σημαντικών εξελίξεων.
Αποκορύφωμα της όλης κατάστασης είναι η σημερινή απειλή της Βόρειας Κορέας για κήρυξη ιερού πολέμου με χρήση πυρηνικών όπλων σε αντίποινα της, όπως η ίδια ερμηνεύει, επεκτατικής πολιτικής της Νοτίου Κορέας με αφορμή τη διενέργεια μεγάλης στρατιωτικής άσκησης στην ευαίσθητη περιοχή μεταξύ της Σεούλ και της αποστρατικοποιημένης ζώνης.
Η ισορροπία που τηρείται στη συγκεκριμένη γωνιά του πλανήτη είναι άκρως λεπτή και επικίνδυνα εύθραυστη. Από την μία έχουμε τη Νότιο Κορέα που έχει με την πλευρά της τη διεθνή νομιμότητα όπως αυτή εκφράζεται δια της ασκούμενης πολιτικής από τη διεθνή κοινότητα και την μοναδική, προς το παρόν, υπερδύναμη τις ΗΠΑ. Φυσικά και η πολιτική της Νοτίου Κορέας αποσκοπεί στην ένωση του έθνους υπό μία κρατική υπόσταση όπου φυσικά οι δομές του φιλελευθερισμού που διέπουν την ίδια θα επικρατούν και θα θέσουν στο περιθώριο το ολοκληρωτικό καθεστώς επιπέδου Στάλιν που κυριαρχεί αυτή τη στιγμή στο Βορά. Φυσικά όλα αυτά είναι ασκήσεις επί χάρτου που πολλές φορές στο παρελθόν σε ανάλογα εγχειρήματα διαψευστήκαν πανηγυρικά υπό το βάρος ανυπέρβλητων δυσχερειών που προέκυψαν από την παράβλεψη των ιδιαίτερων και αστάθμητων παραγόντων μιας διαφορετικής πραγματικότητας. Είναι φυσικό για το πολιτικό σύστημα της Νοτίου Κορέας να διακινδυνεύει τα περισσότερα σε αυτή την αντιπαράθεση και να μην επιθυμεί στη πραγματικότητα τη κλιμάκωση σε τέτοιο βαθμό της έντασης. Γνώμη μου είναι ότι θα επιθυμούσε ένα ιστορικό συμβιβασμό στο πλαίσιο μιας χαλαρής ομοσπονδίας όπου θα κυριαρχούσε αργά άλλα σταθερά μέσω του σύγχρονου τρόπου ζωής. Η δυναμική αντίδραση και η επίδειξη ισχύος με τη διενέργεια αυτής της άσκησης είναι προϊόν πρώτον ελιγμού της παρούσας κυβέρνησης για εσωτερική κατανάλωση έπειτα από το θάνατο των τεσσάρων Νοτιοκορεατών κατά τη διάρκεια στρατιωτικής επέμβασης των Βορείων τον προηγούμενο μήνα και δεύτερον γιατί υπάρχει το ισχυρό πατρονάρισμα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ κατ’ επέκταση με τη μορφή διπλωματικής στήριξης προς το παρόν.
Από την άλλη πλευρά για τη Βόρειο Κορέα τα πράγματα είναι ποιο ξεκάθαρα. Απομονωμένη στη διεθνή διπλωματική σκηνή διοικούμενη από ένα καθεστώς απομεινάρη άλλη εποχής και καταταγμένη στον άξονα του κακού, σύμφωνα με τον πρώην, ευτυχώς, πρόεδρο των ΗΠΑ αλλά παρόλα αυτά πυρηνική δύναμη, δεν έχει και πολλές επιλογές για κυριαρχία στο συγκεκριμένο θέμα παρά την ανάπτυξη επιθετικότατης πολιτικής, πράγμα που κάνει με συνέπεια, αλλά και την ανάληψη ριψοκίνδυνων ενεργειών ενίοτε. Από την άλλη όμως σε δεδομένες χρονικές στιγμές εμφανίζει διαλλακτικό πρόσωπο επιθυμώντας συνεργασία με τη διεθνή κοινότητα με πράξεις όπως για παράδειγμα η αποδοχή ελεγκτών για το πυρηνικό της πρόγραμμα. Αυτές οι παλινωδίες στην πολιτική της είναι στην ουσία η ίδια της η πολιτική που αποσκοπεί στο θόλωμα των νερών ως προς τις πραγματικές της προθέσεις αλλά και στην αγορά χρόνου για την επιβίωσή της καθιστώντας ταυτόχρονα σαφές ότι στα έσχατά του όρια το καθεστώς είναι έτοιμο για τα πάντα.
Η στάση της διεθνούς κοινότητας είναι σαφής και συντριπτικά τάσσεται με το πολιτικό σύστημα της Νοτίου Κορέας. Ενδιαφέρουσα θα είναι η στάση της Κίνας εφόσον ξεκαθαριστεί κάποια στιγμή μιας και δε νομίζω ότι καλοβλέπει μια πηγή αποσταθεροποίησης στη γειτονιά της και ταυτόχρονα ένα πάτημα για ανταγωνιστές της να πατούν πόδι στην περιοχή της.
Αυτή λοιπόν η κατάσταση όπως διαμορφώνεται είναι ικανή να διαιωνίζεται αλλά και έτοιμη να εκραγεί με απρόβλεπτα σαρωτικές συνέπειες για ολόκληρη την ανθρωπότητα, τόσο πιθανές όσο κατά τη γνώμη μου ποτέ σε άλλη περίπτωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου