Παρασκευή 11 Μαΐου 2012

Είναι νύχτα ψυχή μου

Ποια είναι η ανάγκη αυτή που σε κάνει στην ησυχία της νύχτας να ψάχνεις για απαντήσεις σε ερωτήματα που βασανίζουν το μυαλό σου; Σε ερωτήματα παλιά όσο και η ύπαρξή σου σχεδόν ή καινά όσο και ο χρόνος της γουλιάς από το ποτό σου. Ερωτήματα που σε ταξιδεύουν, σε βασανίζουν, σε καθορίζουν. Θέλεις πραγματικά απαντήσεις ή σου αρκεί μόνο η αναζήτηση; Η ψυχή δεν ρωτά παρά μόνο απαιτεί. Απαιτεί σπονδή στην αγαλλίασή της με όρους έξω από καθωσπρεπισμούς και τυπικότητες. Τη νύχτα η ψυχή σου είναι γυμνή προσπαθώντας να επιστρέψει στις ρίζες της και στην αθωότητα της παιδικής σου αγνότητας που χάθηκε στη πορεία της ατέρμονης αναζήτησης της ολοκλήρωσή σου σε ένα περιβάλλον ανταγωνισμού που επιβραβεύει μόνο την καταξίωση,
αδιαφορώντας για την προσπάθειά σου. Ξεχειλίζει από αγωνία να βρεθεί στη θαλπωρή αυτής της αίσθησης και είναι έτοιμη να θυσιάσει την ισορροπία της στο βωμό της. Αναζητά να ευφρανθεί μέσα από το παιχνίδισμα των αισθημάτων και των αισθήσεων και ποντάρει ενίοτε τα ρέστα της σε αυτό, έχοντας αποσυνδέσει τη λογική και την ευθύνη από το πλαίσιο λειτουργίας της. Νιώθει ζωντανή, με αίμα που κοχλάζει ακροβατώντας παράφορα στο ρίσκο του παιχνιδιού. Δε ζητά απαντήσεις γιατί της αρκεί η διαδικασία. Περίεργη έννοια η ψυχή. Είναι όλη δικιά σου αλλά όταν την καλείς συνειδητοποιείς ότι δεν την ελέγχεις πλήρως. Για να είμαι δίκαιος την ελέγχεις ελάχιστα και ακόμη λιγότερο την κατανοείς. Σκύβεις από πάνω της και προσπαθείς να δεις μέσα της και τρομάζεις στη διαπίστωση ότι ίσως τρέφει το ον που δε φαντάζεσαι ή επέλεξες να αρνηθείς για να γίνεις αυτός που είσαι. Τη νύχτα τα φώτα της είναι ανοιχτά και όσες ηλιόλουστες μέρες και αν προσπάθησες να τη διακρίνεις, τίποτε δε μπορεί να συγκριθεί με τη διαύγεια της βραδινής ματιάς στα φύλλα της. Ο νους καθαρίζει τότε και λειτουργεί σε υπερβατικά επίπεδα και σε πραγματικότητες που λίγο ταιριάζουν με τη καθημερινότητα της συμβατικής σου ζωής. Μπορείς να είσαι ότι θες, και να ταξιδέψεις όπου μπορείς να φανταστείς. Αγγίζεις τον ανθρωπισμό σου και μοιράζεσαι με ευκολία ό,τι αρνείσαι να διαθέσεις έστω και στο ελάχιστο είτε από συστολή ή έλλειψη συναισθήματος. Ω ψυχή μου είναι νύχτα κι έχω πεθάνει για να ανασυσταθώ την αυγή αλλά πες μου αλήθεια θα κρατήσω κάτι από αυτό που έγινα ή θα σε απαρνηθώ ξανά για μια ακόμη φορά; Φυσικά δεν υπάρχει απάντηση που να σε ικανοποιεί. Τίποτε δεν είναι πιστικό στο φως της μέρας, όλα μοιάζουν θολά και απόμακρα. Θα μπορούσες να ισχυριστείς ότι όλα είναι φανταστικά που ανάγονται στη σφαίρα των ονείρων ή των λανθανουσών προβολών του εγκεφάλου, που το αλκοόλ έχει ποτίσει με το γλυκό αίσθημα της μέθης. Εξάλλου εκεί έξω δεν τα χρειάζεσαι όλα αυτά. Είσαι άτρωτος πίσω από τα τείχη που σήκωσες για να προφυλάξεις το εγώ σου. Το εγώ σου, τι ειρωνεία. Αυτό που τελικά σε έκανε μόνο και που μετέτρεψε την προστασία σε απομόνωση και τα τείχη σε φυλακή. Η ψυχή όμως από την φύση της είναι ελεύθερη και βρίσκει τη διέξοδο τη νύχτα. Προσεταιρίζεται για σένα, αγαπά για σένα, ερωτεύεται για σένα. Ζει για εσένα χίλιες ζωές που έχασες και αδιαφόρησες να αναζητήσεις, δεν στις πουλά ούτε σου τις δανείζει, παρά μόνο σου αφήνει το αίσθημα της απορίας που προκύπτει από το πως θα μπορούσε να είναι αυτή η διαφορετική προσέγγιση. Αλλά είπαμε, η ψυχή όπως δε θέλει απαντήσεις, δε δίνει. Είναι όμως εκεί κάθε βράδυ σε ένα σκοτάδι παράλογα λαμπερό. Αν σε ενδιαφέρει ψάξε την. Αν την μισείς ξύπνησε την. Αν την αγαπάς μοιράσου την.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...