Πέμπτη 3 Μαΐου 2012

Η κάλπη της τιμωρίας

Πάντως ανεξάρτητα με το πως θέλουν οι πολιτικοί σχηματισμοί να παρουσιάσουν το διακύβευμα των επερχόμενων εκλογών η αίσθηση που είναι διάχυτη στην ατμόσφαιρα είναι ότι ο μέσος ψηφοφόρος την Κυριακή θα επισκεφτεί την κάλπη με διάθεση τιμωρού. Είναι κάτι που όλοι οι πολιτικοί σχηματισμοί ανεξαιρέτως το έχουν ενοχοποιήσει και παρουσιάσει λίγο έως πολύ σαν την μητέρα όλων των επερχόμενων δεινών. 

Φυσικά κανείς δεν προβάλει ότι τα δεινά θα είναι εδώ ανεξάρτητα τελικά από το πως ψηφίσει ο Έλληνας. Για τα κόμματο αυτό είναι μια λογική αντίδραση μιας και προσπαθούν έστω και την ύστατη στιγμή να πείσουν όσους περισσότερους μπορούν ότι και πρόγραμμα έχουν και λύσεις έτοιμες να εφαρμόσουν. Για πρώτη φορά ίσως να υπερθεματίζουν πάνω σε αυτή την τακτική μιας και (ανοιχτά τουλάχιστον) δεν μπορούν να ποντάρουν πάνω στις πατροπαράδοτες πελατειακές σχέσεις. Θα πει κανείς από την άλλη ότι σε αυτή τη συγκυρία έχουν κάνει την εμφάνισή τους πολιτικοί σχηματισμοί νέοι που δε δεσμεύονται από τέτοιου είδους πρακτικές. Επιτρέψτε μου να πω ότι σε αυτό το πλαίσιο τίποτε δεν έχει προκύψει από παρθενογένεση. Τα πρωταγωνιστικά πρόσωπα λίγο έως πολύ είναι παλιοί γνώριμοι και εκλεκτά μέλη ενός συστήματος που για δεκαετίες δούλεψε με ζήλο για να "απολαύσουμε" όλοι τη σημερινή κατάσταση. Και επιπλέον φόρτωσε τον Έλληνα με το ενοχικό σύνδρομο ότι για όλα φταίει ο συμπολίτης του που έτυχε να δουλεύει σε άλλο κλάδο και είναι αργόμισθος, τεμπέλης ή στυγνός εκμεταλλευτής. Τα ίδια αυτά πρόσωπα ζητούν την ψήφο του αυτή την ώρα και ακόμη και τώρα υπόσχονται. Πλέον βέβαια οι υποσχέσεις εκτείνονται σε Μεγαλοϊδεατικό επίπεδο που άπτονται του ιερού σκοπού της Εθνικής σωτηρίας. Αλλά πραγματικά ποιος θα μας σώσει και από τι, γιατί αν έχω αντιληφθεί την πραγματικότητα σωστά το σύστημα είναι το ίδιο. Ίσως στον συναισθηματικό παροξυσμό της εποχής λόγω των έντονων προσαρμογών που υφίσταται η κοινωνία τα πράγματα να είναι λίγο θολά και μερικοί να πιστεύουν ότι μπορούν να κρυφτούν πίσω από αυτά αλλά δεν παύουν να παραμένουν οι ίδιοι. Οπότε εύλογα γεννάται το ερώτημα τι και ποιους τελικά θα τιμωρήσει ο Έλληνας με την ψήφο του. Η απάντηση όσο απλή και αν ακούγεται τόσο ποιο σύνθετη και πολύπλοκη είναι στην ερμηνεία της. Μα φυσικά ό,τι πλήγωσε τον καθένα προσωπικά. Το εθνικό συμφέρον στο πλήθος του Λαού είναι ταυτισμένο με το προσωπικό. Οπότε διαφορετικά το αντιλαμβάνεται ο καθένας και διαφορετικά το αξιολογεί. Άλλωστε η συντεταγμένη πολιτεία που όφειλε διαχρονικά να δίνει το γενικό στίγμα αυτού που λέμε Εθνικού συμφέροντος, φρόντισε να το ξεπουλήσει σε προσωπικές φιλοδοξίες και να το εκτρέψει σε συμφέροντα.  Οπότε πέρα από την αναμενόμενα λογική φθορά των κομμάτων εξουσίας η λαϊκή βούληση θα μοιραστεί κατά το δοκούν και κατά την προσωπική αλήθεια του καθενός. Το αποτέλεσμα λοιπόν που θα προκύψει θα είναι λοιπόν μια αποτύπωση αυτής της προσωπικής αλήθειας. Όποια προσπάθεια για ερμηνεία με γενικά κριτήρια κατά τη γνώμη μου είναι καταδικασμένη και κρύβει υστεροβουλία (όχι φυσικά ότι δε θα γίνει). Τελειώνοντας θα κάνω και μια πρόβλεψη που αφορά την αποχή και η οποία κατά τη γνώμη μου θα είναι σχετικά μικρότερη πρόσφατων αναμετρήσεων. Κλείνοντας λοιπόν απλά να επισημάνω ότι απείρως σημαντικότερη  ημέρα είναι η 7/5 από την 6/5. Καλό βόλι σε όλους! 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...