Εντύπωση μου προκάλεσε το άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη στην Καθημερινή με τίτλο "Ο φερετζές του αντισημιτισμού". Αυτή δεν αφορά την άποψή του επί του θέματος, αλλά η συσχέτισή του με τον Μίκη Θεοδωράκη, τον οποίο και μέμφεται για τις απόψεις του προσάπτοντας του, έμμεσα, τον χαρακτηρισμό του αντισημιτιστή. Προσωπικά αδιαφορώ αν ο Θεοδωράκης είναι ή όχι αντισημιτιστής, αλλά μου φαίνεται πολύ περίεργο ένας άνθρωπος που αποδεδειγμένα έχει νιώσει τη βία και την αδικία από πρώτο χέρι, να αντιμετωπίζεται κατά τέτοιο τρόπο. Αναλογιζόμενος λοιπόν την, αιτιότητα του εν λόγω άρθρου βρέθηκα μπροστά σε ένα συνδυασμό δύο δεδομένων. Το ένα είναι η δεδηλωμένη αντίθεση του Μίκη Θεοδωράκη στην ασκούμενη πολιτική των ημερών, την οποία κι εκδηλώνει με κάθε τρόπο δημόσια. Το άλλο είναι η αντιμετώπιση του νέου μεσοπρόθεσμου προγράμματος, όπως εκφράστηκε με το νέο πακέτο μέτρων από την κυβέρνηση εχθές, από το μέσο μαζική ενημέρωσης "Καθημερινή", για λογαριασμό του οποίου αρθρογραφεί και ο Μανδραβέλης. Το συγκεκριμένο μέσο είναι ίσως το μοναδικό μέσο που υποδέχτηκε το εν λόγω πακέτο με θετική διάθεση χαρακτηρίζοντας το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων ως τολμηρό. Ο λόγος που υπάρχει αυτή η άποψη μπορεί να είναι όντως η πίστη του μέσου στα νέα μέτρα για αντικειμενικού λόγους ιδεολογικής προσέγγισης, ή απλά γιατί έτσι βολεύει την ιδιοκτησία! Συμπεράσματα μπορεί να βγάλει ο καθένας. Το θέμα είναι ότι ο Θεοδωράκης είναι μια προσωπικότητα ιδιαίτερη και άκρως συμβολική για ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες, που όταν εκφράζει μια άποψη και απήχηση έχει αλλά και δύσκολα μπορεί να απαξιωθεί από τον οποιοδήποτε φορέα ενημέρωσης ή εξουσίας. Φυσικά η δημιουργία σκιών γύρω από μια προσωπικότητα και ιδιαίτερα σε θέματα που άπτονται ρατσιστικής αντίληψης, είναι ένα σοβαρό πλήγμα. Εξάλλου οι απόψεις του Θεοδωράκη είναι γνωστές εδώ και καιρό. Ο συγχρονισμός λοιπόν όλων αυτών είναι τυχαίος; Δε γνωρίζω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου